Na het vertrek van de vraagbaak en das penningsmeister is het rustig aan boord van de Fowie. En dit ondanks het feit dat we ons toch echt bevinden op de Atlantische oceaan, met golven van 3 a 4 meter. Blijkbaar zorgde de reeds vetrokken bemanningsleden toch voor een goede balans aan boord. Zijn de functies van beide heren toch nog duidelijk geworden…
Vooral Maarten laat zoals verwacht een leegte achter op het schip. Niet alleen wat betreft zijn rol in de doorgaans hoogstaande gesprekken aan boord, maar ook in de daadwerkelijke ruimte op de Fowie zelf. De man in kwestie heeft zijn fysieke omvang al niet mee (dit merk je pas echt als je naast hem moet slapen), maar nog erger zijn de spullen van Maart die overal rondzwerven. Na zijn vertrek kom ik er pas achter hoeveel ruimte er is in aan boord. Dit is nu dus gelukkig verleden tijd, al slingert er hier en daar nog wel een handdoek of iets dergelijks van hem rond. (overigens niet meer bruikbaar, teveel verdachte kleuren)
Maar ook J.Ruigenduik is een vermelding waard. Ondanks dat ik blij ben dat ik al die voor de hand liggende opmerkingen, het ‘geslijm’ bij de kapitein en zijn ochtendhumeur, niet meer hoef te ervaren, ben ik blij dat de beste man er bij is geweest. Ik had ook daadwerkelijk het idee dat de penningsmeester het naar zijn zin had op de Fowie, ook in nuchtere toestand (iets wat thuis in NL sporadisch voorkomt). Aan boord regelde hij een hoop (althans dat vond hij zelf), en heeft enorm veel opgestoken van het zeilwereldje (voornamelijk van mij).
Op moment van schrijven hebben de heren zojuist een ontzettend mooi stukje zielen gemist. Er werd bij vlagen een ‘knoopje’ of 9 gehaald, en de golven voeren heerlijk onder de boot door. Kanttekening hierbij is wel dat op gegeven moment van koers veranderd moest worden omdat er een stuk land in de weg lag, wat ze Portugal hebben genoemd. Nu dus weer ouderwets aan het ‘stomen’, tegen die wind in, richting het uiterste zuidwest punt van het vasteland Europa.
Al met al denk ik toch dat beide heren absoluut geen spijt hebben van hun vertrek richting Nederland. Wat wil je dan ook; als je totale taxikosten richting het vliegveld Sevilla, 2x zo hoog zijn als de vlucht zelf… (slecht geregeld penningsmeester!) En ze waarschijnlijk, op het moment dat ze dit lezen, weer lekker aan het werk zijn, en langzaam weer in het ritme komen van hun ‘harde’ dagelijkse leven. Nee, ik denk dat ze blij zijn weer thuis te zijn. Toch bij deze nog een dank woord van de resterende bemanning; We waren blij dat jullie er bij waren, het was ons een genoegen…
Tot slot nog een aantal citaten, die een impressie moeten geven van de sfeer, de gesprekken en de onderlinge relaties aan boord; die daarmee het einde inluiden van Blokkie en Ruig aan boord van de Fowie…
De witte
“Ja sorry hoor, maar dommer kan ik niet lullen”
Als het niveau van het gesprek echt niet lager kon…
“He, daar hebben we de gereedschapskoffer weer!! Wat zou er nu weer stuk zijn?”
Er ging hier en daar wel is wat kapot…
“Ah joh wat maakt het uit we hebben toch een watermaker”
Ook de watermaker moest eraan geloven…
“ik heb het niet nodig hoor, dus donder maar over boord”
Het was ieder voor zich aan boord…
“ik weet het 100% zeker, bakboord is naar rechts”
Ook de kapitein maakte fouten…
“Wat een armoe”
Meest gebruikte quote van de afgelopen weken, meestal gebruik bij gebrek aan bier etc. aan boord…
“Wat ben jij vet zeg, dikkop”
Maarten is wel eens beter in vorm geweest…
“Eerst het hoofdzeil hijsen, dan de Genua erbij, en daarna Rob zijn Bablip voor net die 2 extra knopen”
Ook de stuurman kreeg wel eens wat te voorduren…
“Kom we gaan even snel WIFI zoeken aan de wal”
Wifi; de rode draad van de reis…
“Zet … die roaming uit, dat kost me een godsvermogen”
Menig bemanningslid kan een behoorlijke telefoonrekening tegemoet zien…
“Meest gebruikte lichaamsdeel tijdens het mastruberen? Je oren…”
Aldus de vraagbaak, die blijkbaar goed luistert of er iemand aankomt…
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.