Inmiddels is het dinsdagavond geworden en we verwachten voor 12 uur af te meren bij de Haringvlietsluizen, waar een gedeelte van de oude bemanning morgen het laatste traject naar Numansdorp wil meemaken. De Kuip en Jaap zullen ook van de partij zijn. Ze moeten wel provianderen want wij zijn langer op zee gebleven dan de bedoeling was,alles ging zo snel dat een geplande tussenstop niet nodig was. We hebben in 5 1/2 dag meer als 750 mijl afgelegd, daar kan je mee thuiskomen. De 1e stuur en mijn persoontje hebben beide het gevoel dat we nog maar net aan boord zijn, absoluut niet moe, en we zijn de Fowie zeker niet zat, gewoon een heel plezierig schip met een hoop ruimte. De eerste stuur is inmiddels aan zijn 3e kooi begonnen maar in die van mij komt ie niet, zeker weten, kwestie van pikorde. Die witte heeft volgens mij echt het licht gezien, hij laat zijn stage plek prevaleren boven die laatste mijlen met de Fowie en zo hoort het ook. Maar had leuk geweest als ie d`r bij geweest was. De penningmeester en de vraagbaak completeren de ploeg. Voor de vraagbaak is daf een hereniging met zijn achter gelaten levende have die we inmiddels vacuum getrokken een speciaal plaatsje gegeven hebben, het moet wel leefbaar blijven. Gelukkig is Mo wel wat gewend. Ik vrees echter dat de vraagbaak met bloedarmoede thuiskomt als dat gedierte hem te grazen te neemt, ze staan inmiddels al meer dan 2 1/2 week op rantzoen. Dat zal de uiteindelijke prestatie van de vraagbaak niet ten goede komen, maar hij kan altijd langs komen voor een goed gesprek.
Woensdagmorgen, we zijn inmiddels door de sluis, en liggen bij het tankstation van de jachthaven . Om 9 uur arriveert de Kuip,Jaap, Joost en de vraagbaak. Hardhandige hereniging met de Kuip, koffie gedronken, broodjes op en richting Numansdorp. Jaap achter het rad, heeft wel behhoorlijk wat moeite met rode of groene tonnen, zijn richtingsgevoel is gelukkig wel goed want uiteindelijk komen we wel bij de Haringvlietsluizen. Daar had Jaap toch wel enige assistentie nodig van de Kuip anders had de brug niet meer dicht gekund. De 1e stuur heeft toen zijn vertrouwde plek maar weer ingenomen en de laatste mijlen richting Numansdorp voor zijn rekening genomen waar nog een obstakel wachtte, het sluisje van de haven. De 1e stuur had mijns inziens een toch wel iets te snelle benadering voor ogen want we hadden maar een meter speling. We zullen dit maar houden op jeugdige overmoed, het ging gelukkig net goed. En om half drie lagen we afgemeerd en hebben we een lekker bakkie gedaan. Schadevrij in Numansdorp aan komen , hulde aan de bemanning, soms met een beetje geluk.
Bedankt Bram ,Jaap, Jerry, Kuipie, Joost, Maarten, Dave(de witte) en Rob voor jullie geweldige inzet. 4500 mijl varen is niet niets, klasse.
De smalle
The Fowie has (almost) landed
Hier volgt dan toch het eerste en laatste stukje tekst van de zeer gerespecteerde 1e stuurman van de Fowie. Op dit moment van schrijven hebben we nog zo’n 40 zeemijlen af te leggen tot de sluis van Stellendam. Ik lig lekker op het voordek in één van de nieuwe trampolines, we zijn varende op slechts één motor. Dit heeft een duidelijke reden: De Fowie was de laatste paar honderd mijl niet erg koersvast. Ook op een gladde zee gingen we alle kanten uit. Uiteindelijk hebben we net even de boel onderwater geïnspecteerd en wat blijkt is dat het bakboord roer momenteel geen functie meer heeft. Simpel gezegd hangt het roer los, de bakboord motor is daardoor op zee ook niet meer echt te gebruiken. Het schroefwater zorgt er dan voor dat het roer en de boot alle kanten op gaan.
Al met al was het een fantastische tocht. De eerste weken in de Middellandse zee waren wat betreft het zeilen vrij rustig. Echter hebben we verschrikkelijk veel gelachen aan boord en op de wal. Onze vraagbaak en zelfs JJ (Jacob Joost) hebben hier een grote rol in gespeeld. Daarnaast hadden we ook nog een wat wittig ventje aan boord. Dit bemanningslid heeft naam gemaakt in Europa door de gehele reis rond te lopen met zijn 4 weken baard, wat een vrij imposante verschijning is.
Zoals bekend zijn Blokkie en Joost in Gibraltar van boord gegaan. Ik denk dat dit een goede keuze is geweest. Onze Blok miste zijn vrouwtje toch nogal erg en voor JJ was de Atlantische oceaan en de Golf van Biskaye toch wel wat te ruig geweest. Tot 15 knopen wind was JJ continu suggesties aan het doen om de stand van de zeilen en dus de snelheid van de Fowie te verbeteren. Als de windsnelheden boven de 15 knopen kwamen (toch zeker wel windkracht 3/4) was onze penningmeester snel vertrokken. Ook gedurende de nachten weinig gezien of gehoord van JJ. Als de zon langzaam onderging was hij al lang vertrokken en hij kwam pas weer boven als de zon op zijn hoogste punt stond.
Tijdens de reis trouwens verschrikkelijk veel dolfijnen gezien. Het hoogtepunt was toch het moment na vertrek uit La Coruna. Zeker meer dan honderd dolfijnen speelden een uur lang rondom de Fowie, ze kwamen overal vandaan en overal waar je keek waren ze. In de Middelandse zee hebben die andere gasten grote Brinta dolfijnen gezien, die heb ik niet gezien, lag lekker te tukken. Andere hoogtepunten waren een paar dwergvinvissen op de Atlantic en uiteraard de tonijn van Blokkie. Vanavond de laatste mootjes van opgepeuzeld.
Vanaf Gibraltar samen met die ouwe en het witte kreng de eerste grote tocht gemaakt. In 6 dagen tijd zijn we van Gibraltar naar La Coruna (Spanje) gevaren. Tussendoor hebben we een aantal uurtjes in Lagos (Portugal) gelegen om te tanken en te shoppen. Al met al was het weer voor Atlantische begrippen gedurende deze toch ook nog vrij rustig. Een enkele keer meer dan 25 knopen wind gehad, de Fowie had hier geen enkel probleem mee en is zorgeloos gearriveerd in La Coruna.
In La Coruna 6 dagen tegen de kant gelegen, wachtende op het goede weerbericht om de overstek richting Brest (Frankrijk) te maken. We hebben onszelf aardig kunnen vermaken in La Coruna, leuke stad met een relaxt sfeertje. Verder hebben we nog wat klusjes gedaan op de boot. Mijn broeder is in de loop van de week met trein naar Perpignan vertrokken om daar de auto van die ouwe op te pikken. Inmiddels zit die al weer thuis en heeft hij het huis helemaal voor zichzelf….
Uiteindelijk zijn die ouwe en ik op donderdagmiddag 1300 vertrokken uit de haven van La Coruna. Het weerbericht zag er zeker de eerste dagen beregoed uit. Windsnelheden van om en nabij de 35 knopen werden opgegeven. Bij het vertrek uit La Coruna stuurde de Fowie nog zoals het hoort, het moet hierna ergens zijn misgegaan en ik denk de eerste nacht al.
Gedurende de nacht begon de wind aardig aan te wakkeren en al snel hadden we rond de 25 knopen wind. In de loop van de nacht nam ik de wacht over van die ouwe, in deze paar uurtjes zou het weerbeeld wel een beetje veranderen. Toen die ouwe bij daglicht weer wakker werd stond er soms windkracht 8 (35-40 knopen wind) en waren de golfjes inmiddels aangewakkerd tot soms een meter of 6 à 7. Tevens stond ik al een paar uurtjes op de hand te sturen, de stuurautomaat kon de zee niet meer aan en wellicht had dit toen al te maken met het bakboord roer. Tot voorbij Brest hebben we continu minstens 25 knopen wind gehad en werden we ook telkens wel weer getrakteerd op lekkere regenbuien en wat gespetter van de golfjes aan dek. We hebben de Golf van Biskaye in minder dan 2,5 dag bedwongen en het was geen moment saai. Bij vlagen sta je gewoon te genieten van het geweld om je heen en hoe de Fowie hier mee omgaat. Op andere momenten ben je wat minder blij; je komt in de nacht aan dek en het eerste wat er over je heen komt is een lekkere koude plens zeewater. Vervolgens wakkert de wind weer lekker aan wat gepaard gaat met heerlijke regenbuien. En dan moet je nog een paar uur op de hand sturen op je sportschoentjes.
Al met het al hebben die ouwe en ik de overstek van La Coruna naar Brest samen erg goed ingevuld. Toen bleek dat we alles op de hand moesten sturen hebben we niet langer dan 2,5 uur achter elkaar wachtgelopen. Langer is in die omstandigheden niet erg prettig.
In het Engelse kanaal kwamen we er achter dat de Fowie ook op rustig water moeilijk te besturen was. Die ouwe had het erover dat dit kwam door de stroming in het kanaal. Het leek mij toen zelf sterk dat een boot compleet stuurloos wordt van 1,5 knopen stroming. We hebben eerst nog een paar dagen voortgeploeterd met de zwalkende Fowie. Op de dinsdag was het erg mooi en rustig weer, het kanaal was toen al een gepasseerd station. We hebben toen besloten om eens onderwater te kijken. Wat bleek was dat het bakboord roer niet meer reageerde op orders van de stuurautomaat of van degene die aan het roer staat. De oorzaak van het zwalken is dus reeds bekend, we varen echter door naar Numansdorp waar we het probleem gaan proberen op te lossen.
Al met al was het kanaal, zeker in vergelijking met de Golf van Biskaye, een saaie bedoeling. Het meest spannende was nog een keer ’s nachts. Die ouwe stond op wacht en de Fowie was op de zeilen compleet stuurloos geraakt. Die ouwe heeft me toen snel uit me nest getrokken, ik heb toen in mijn onderbroekie aan het roer gestaan terwijl die ouwe de zeilen liet zakken. Hierna zijn we verder gegaan op de motoren.
Tijdens de reis had ik niet erg veel zin om een stukje te schrijven maar het moest er toch maar een keer van komen. Als je ervoor gaat zitten weet je toch nog meer te schrijven dan je in eerste instantie denkt. Het is nu dinsdag 1600 en we komen vannacht aan bij de sluis van Stellendam. Wellicht stappen daar morgen nog wat gasten op om het laatste stukje mee te varen, hopelijk verloopt ook het laatste stukje van de reis voorspoedig. Ik schat dat we straks na aankomst tegen de 2500 zeemijlen hebben afgelegd. Geen onaardig aantal met een bemanning die compleet onbekend was met zeilen. Toen ik zelf aan boord kwam zat het grootzeil nog niet in de mast maar lag het aan dek. Ik had eigenlijk geen idee waar dat ding nou heen moest. Hij moest natuurlijk in de giek die op dat moment ook nog niet in de mast zat. Dit geeft maar aan waar we vandaan komen en waar we inmiddels zijn.
Het was een onvergetelijke trip en ik had hem voor geen goud willen missen. De aankomende weken af en toe een potje ballen met JJ bij NSVV en hopelijk over een aantal weken naar Tasmanië om daar weer wat centen te verdienen want het is een eind op.
Rob
Powered by Two Dutch Guys | 2015
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.