Ryfylkefjordane – Stavanger
Op moment van schrijven hebben dan toch eindelijk de ‘bemanningsleden’ Joost en Niels de Fowie verlaten. Beide heren hebben voor veel vertier gezorgd de afgelopen dagen, met de kanttekening dat zij – vooral gezamenlijk – ook heel vervelend konden zijn. Echter ben ik blij dat ze erbij waren en ik denk dat zij dat, in grote lijnen, ook zijn.
Sinds onze binnenvaart bij Stavanger is er de afgelopen dagen weer een hoop gebeurd en gezien. Fjorden zijn bezocht, bergen en rotsen zijn beklommen, enkel vriendelijke Noren ontmoet, zowaar vis gevangen en voornamelijk genoten van het fantastische landschap wat Noorwegen te bieden heeft.
Bij onze aankomst in het Ryfylke-gebied (verzamelnaam van alle fjorden in de omgeving Stavanger als ik het goed heb…) hebben we direct koers gezet richting het Lysefjord. De vaart hierna toe was al behoorlijk indrukwekkend te noemen, maar de daadwerkelijke entree van het fjord zelf was helemaal spectaculair. Rotsen verdwijnen hier bijna loodrecht in het water en de dieptemeter geeft constant 100+ meter aan. Doel was om de Preikestolen (Preekstoel) te bereiken, een 600m hoge en overhangende rots waar wij twee dagen later bovenop zouden staan. Omdat de tocht aardig wat uren in beslag had genomen besloten we vervolgens een ankerplaats te zoeken in het fjord zelf, iets wat lastiger bleek dan gedacht. De enorme dieptes hebben namelijk als nadeel dat er maar weinig locaties zijn om goed te kunnen ankeren. Echter hadden we geluk dat er sinds een aantal jaren ‘moaringen’ zijn aangebracht, waardoor we uiteindelijk zonder problemen in de baai Vika konden overnachten.
De Vika baai is een bijzonder mooie locatie, midden in het fjord, waar je recht tegen de steile rotswanden aankijkt. Een unieke plek dus, waar wij ook nog werden uitgenodigd bij een groep Noorse gasten in het ouderlijk vakantiehuis in de baai. Joost en ik zijn hier uiteraard op ingegaan, met een aparte maar onvergetelijke avond als gevolg.
De volgende ochtend deden we het rustig aan en deden we een aantal pogingen om makreel te vangen. Ons was verteld dat het water er vol van zit en het vangen van deze vissen een makkie zou zijn. Na meerdere pogingen niks gevangen te hebben gaven we het op, waarna Niels en de Ouwe gezamenlijk op mosseljacht gingen. Ze kwamen terug met een goede emmer Noorse mosselen van een behoorlijk acceptabel formaat, die echter wel was minder schoon waren dan de vertrouwde Hollandse versie.
Echter was de emmer amper aan boord toen een Noorse duiker langskwam, waarmee we de vorige dag ook al een praatje mee hadden gemaakt. De beste man had die ochtend gedoken op een meter of 15 diep waarbij hij allerlei schelpdieren en krabben naar boven had gehaald. Hij had een hele zak vol, die tot onze verbazing volledig voor de Fowie bestemd was. We waren dan ook voornamelijk verbaast dat dit blijkbaar zomaar kan in Noorwegen, al zal het ook komen omdat we met zijn allen van die leuke gasten zijn natuurlijk…
De mosselen die de Noor naar boven bracht waren bestemd voor het volgende avondmaal, waarbij het formaat van deze schelpdieren zeker het vermelden waard is. Deze waren op zijn minst het tienvoudige van wat wij in Nederland gewent zijn, al was de kwaliteit hiervan wel iets minder te noemen. Vooral op optisch gebied is het eten van dit soort mosselen een apart verhaal en is ook de structuur wezenlijk anders. Het grootste deel van de toen inmiddels gekookte mosselen is dan ook – hoe zonde ook – weer overboord gegaan…
Het ‘letterlijke’ hoogtepunt van ons bezoek aan het Ryfylke-gebied zou het beklimmen van de Preikestolen worden. Ooit heeft de kapitein samen met twee jochies van 5 en 7 jaar al een poging gedaan, maar moest toen afhaken vanwege het hoge risicogehalte van de klim. Nu, meer dan 15 jaar later, blijkt er van dat gevaar weinig meer over, aangezien de gehele route toegankelijk is gemaakt voor het massatoerisme. Overal zijn trappen en veiligheden gebouwd, zodat eigenlijk iedereen naar boven zou moeten komen. We hebben zelf kinderen van een jaar of 4 de tocht zien maken en sommige namen hun hond mee naar de top. Dit alles maakt het bereiken van het hoogste punt natuurlijk allemaal iets minder uitdagend, maar het uitzicht was er niet minder om. Staand op ‘de preekstoel’ is een unieke ervaring, helemaal wanneer er over de rand van de rots recht naar beneden gekeken wordt. Vooral Niels had hier moeite mee, aangezien hij – na eigen zeggen – hoogtevrees heeft. Hij hield zich echter goed en we kregen ook hem uiteindelijk zo gek om gezamenlijk een foto te maken op het uiterste randje van de Preikestolen. Op de laatste dag met deze bemanning is de overtocht gemaakt richting Stavanger, waar Niels en Joost hun vlucht zullen pakken. Beide heren wilden toen nog – tegen beter weten in – een poging doen voor het vangen van wederom makrelen. Niemand verwachten er wat van, maar juist op de laatste overtocht kreeg allereerst Joost er toch twee aan de haak. Toen daarna ook Niels er een paar ving hadden we toch mooi 5 makreeltje voor het avondeten te pakken.Eenmaal aangekomen in Stavanger is nog kort deze haven- en oliestad verkent. Duidelijk dat hier genoeg geld te vinden is, kijkend naar het soort auto’s en het formaat boten wat zich hier bevind. Dit was ook aan de prijzen van het drinken en eten goed te zien. Iedereen heeft echter gewoon netjes een rondje gegeven, wat altijd leuk is wanneer elke biertje op zijn minst 10 euro kost…
Nu rest dus nog een tocht door een deel van de resterende fjorden van het Ryfylke-gebied, samen met de kapitein. Broer(tje) en zoon Rob zal aanstaande zaterdag invliegen op Bergen, waarna ik zelf huiswaarts zal keren. Achteraf van deze trip door Scandinavië kan ik echter wel melden dat ik vooral fan ben geworden van Noorwegen. De mensen zijn hier bijzonder vriendelijk, het land is prachtig en er valt genoeg te beleven. Dat de prijzen dan ontzettend hoog liggen moet je dan maar voor lief nemen, want het is het allemaal waard…
Powered by Two Dutch Guys | 2015
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.