Sorry voor het ontbreken van foto`s die zijn door onhandigheid van de schrijver van het bovenstaande gewist
02-10-2013 Salcomb naar Stellendam
Vroeg uit de veren en om half 8 weer het Engels kanaal op. We verwachten een knopie of 15 wind. Maar dat bleek al snel een knopie of 25. Ik wilde eigenlijk Brighton binnen lopen maar Rob wilde alleen maar zeilen wat uit eindelijk iets minder goed uitpakte want we verlijerde behoorlijk met het gevolg dat we de motoren moesten starten en recht tegen het zeetje met het voorzeil bij richting Dover zijn gestuiterd. Er waren momenten bij dat de Fowie volledig loskwam,
Toen we bij Eastbourne de hoek om gingen diende zich een nieuw fenomeen aan: onweer
Het begon ook al aardig te schemeren dus dat beloofde een aardig schouwspel te worden. Het had veel weg van een mijnenveld, overal lichtflitsen aan een pikdonkere hemel. Een heel sinister gebeuren zeker als er in geen velde of wegen een ander schip te bekennen is. Gevolg was wel dat de doortocht door het Nauw van Calais een makkie was qua scheepvaart en we hadden stroom mee dus rond een uur of 4 s`nachts hadden we deze passage er op zitten. Laatste stukkie richting Stellendam, bekend terrein, met een rustig windje zeilend afgelegd. Blokkie onze vraagbaak gebeld of dat ie eventueel nog langs wilde komen. Daar had ie wel oren naar( lang verkering gehad zijn oren waren geheel tot rust gekomen zal nu wel anders worden).
Tijdens het afmeren werden we verrast door drie gasten, Dave , Blokkie en Joost die wel is even wilden zien hoe rustig wij die boot tegen de wal aanlegden.
De eerste opmerking van Joost was, wat heb jij een jong koppie. Toch leuk om te horen als je de 62 inmiddels gepasseerd ben. Die gasten waren echter op de bolle fooi gekomen ,er was geen druppel drank meer aan boord. Zou ie denken, moet geen probleem zijn in een vissersdorp. Dus wel, niet een kroeg. In de jachthaven was nog een bruiloft aan de gang, daar hebben we nog 6 flessen wijn los kunnen weken. Nog een paar wijntjes gedronken met die gasten maar de Witte moest s`ochtends om 4 uur weer aan de slag. Om een uur of 12 zijn die gasten weer vertrokken. Was toch wel weer effe leuk.
Ochtends sluisie gepakt richting Numansdorp. Om half 12 afgemeerd in de veerhaven. Einde van een enerverend tochtje waarin ongelooflijk veel gebeurd is. De Fowie heeft zich van zijn betrouwbare kant laten zien, we hadden de Fowie alleen graag nog onder iets extremere omstandigheden willen testen want snelheden tussen de 12 en 14 knopen moeten zonder meer mogelijk zijn. We hebben weer een hoop geleerd en het manoeuvreren en zeilen gaat ons inmiddels aardig af . Wat achteraf best jammer was dat Rob en Dave niet samen een stukkie meegemaakt hebben. Als den ouwe Aart nog geleefd had had ie waarschijnlijk graag een stukkie mee gevaren want die was altijd wel in voor zulke dingen maar mijn zus was een goede stand in die zich goed staande wist te houden ondanks 2 dagen zeeziekte, klasse zus. Niet ouwehoeren maar gewoon je ding doen.
Best wel een trotse ouwe op 2 zoons die uit goed hout gesneden zijn , ieder op zijn manier.
De Smalle
Sorry voor het ontbreken van foto`s die zijn door onhandigheid van de schrijver van het bovenstaande gewist
Sorry voor het ontbreken van foto`s die zijn door onhandigheid van de schrijver van het bovenstaande gewist
24-09-2013 Arklow Milford en Scilly eilanden
We zijn naar Arklow gevaren, alleen maar motoren, geen wind, beetje troosteloze dag, Kwamen om een uur of 4 in de middag aan. Het enige positieve van dit plaatsje is dat er een Aldi zit en dat ik dat 5€ kapsel van Belfast heb laten opknappen. Voor het eerst mijn snor door een kapper recht laten trekken, wat bij Rob de opmerking ontlokte dat er toch wel een jong koppie onder schuilt mits er een beetje onderhoud gepleegd wordt. Rob nog een smerig fish/chippie gekocht en nog een guiness gedronken in een pub met weinig leven. Effe geshopt en besloten om naar Engeland/Milford te gaan. Avonds de trossen los, kregen gedurende dit tripje problemen met stuurautomaat bleek achter af een slecht contacje maar je ben wel weer even van de straat. Milford was een saai stadje met weinig uitstraling wel een aardige haven. Wel super weer bij aankomst.
Andere dag naar een ankerplaats verhuist wat dichter bij zee om bij het ochtend gloren meteen te vertrekken richting Scillyeilanden. Onderweg nog even een gezellig onderonsje gehad met local kapteintje die vond dat we de plaatselijke vaarroutes niet volgden en die ons zonodig op ramkoers naderde maar wij gaven geen krimp en bleven op koers. Dat hij bakzeil moest halen beviel hem kennelijk niet.
27-09 ochtends vertrokken richting Scilly islands. Lekker windje, heel af en toe een motortje bij , lekker zeilweer knopie of 8 à 9 . Andere ochtend afgemeerd in Hugh town op de boei. Boeiend plaatsie wat Rob de opmerking deed maken : een typisch ome Jan Kees plaatsie, een mytisch tijdloze persoon die in de jonge jaren van mijn beide zoons veel over de tongriem ging als we weer eens in een stadje waren met een ruig verleden. Ome Jan Kees had immers de ketting doorgevaren op de Thames.
Al met al leuk stekkie die Scilly`s alleen werkte het weer niet helemaal mee. Leuke pubs, paar keer stevig getafeld en gedronken. Mensen tegen gekomen die dachten dat we birdwatchers waren. In Belfast was ik nog een outlow en nu met mijn niewe kapsel blijkbaar een stuk publieks vriendelijker. Leuk avontuurlijk plaatsie met bijna geen auto`s en wegen. Nog een interessant gesprek gehad met de barkeeper van het Castlehotel die al meer dan 27 jaar in de voormalige gevangenis van het kasteel de kroeg beheerde. Al meer dan 27 jaar onder de grond, in prison, op vrijwillige basis. Ome Jan Kees had er ook nog gezeten omdat ie aan de verkeerde kant van de weg had gereden met een knol. Eigenlijk is er door al die jaren niets veranderd als je voor zoiets lulligs in de bak komt. Die knol snapte er ook niets van want het was toch eigenlijk zijn schuld.
30-09 in de midag vertrokken richting Frankrijk, Honfleur maar dat bleek al snel qua wind geen haalbare kaart. De andere dag moest we nood gedwongen de Engelse zuidkust aandoen, Salcombe een leuk plaatsie, maar de regen kwam met bakken uit de hemel. Op de boei afgemeerd en nog even geshopt daar en in de plaatselijke pub een paar pintjes genuttigd en besloten om vanwege het klote weer linea recta naar Nederland te zeilen.
De Smalle
Sorry voor het ontbreken van foto`s die zijn door onhandigheid van de schrijver van het bovenstaande gewist
Richting Dublin 19-09-2013
Redelijk vroeg uit de veren. Ik regel de zaakjes op het havenkantoor en neem het shoppen voor mijn rekening. We kunnen om kwart voor twee naar de buitenhaven van Douglas van wege laagwater, intussen kijkt Rob naar het aggregaat want die loopt of onregelmatig of helemaal niet. Achteraf erg simpel, lucht in brandstofleiding, na het vervangen van 2 leidingen probleem opgelost.
Avonds om 7 uur richting Dublin, zeilen gehesen, ging niet geheel zonder problemen. De Fowie met zijn kop op de wind leggen gaat die Witte beter af als Rob. Nou zijn mijn instructies ook uiterst summier, een keer uitleggen is mijns inziens genoeg. De praktijk wijst anders uit. Het beste is: controleer elkaar!
Flinke pof wind, 35 knopen en scherp zeilen. De koers richting Dublin is niet te bezeilen, al hoewel de Fowie scherper zeilt dan we dachten. We krijgen het kunstje steeds beter door. Als een mes door de Ierse Zee onder volle maan en een wolkeloze hemel. Het zeeschuim spatte aan alle kanten over de Fowie en af en toe een golfie in de kuip. Spectaculaire plaatjes helaas niet bij daglicht.
s`Nachts om 3 uur gaat de wind liggen en wordt het motoren, toch nog zo`n 30 mijl, meer als de bedoeling is. Om 12 uur Howth, een marina NE Dublin in. We zijn nog 200 meter van aanlegsteiger verwijdert , of de duvel er mee speelt een touw in de schroef. Afmeren op een motor is niet eenvoudig maar het is nog moeilijker als je je er niet op voor kan bereiden. Met assistentie van de wal uiteindelijk gelukt. Toch wel lekker twee motoren want helemaal niks dan moet het anker erin.
Nadat we de boot goed vast gelegd hebben proberen we camera opnames te maken van de desbetreffende schroef wat helaas niet lukt omdat onze vaste cameraman(de Witte) inmiddels thuis zit.
Rob maakt zich klaar voor onder water, een medium duikpakje, lekker strak met korte mouwen en pijpjes. Allemaal ouwehoeren over koud water maar toen die er eenmaal in zat viel het alles mee. Boeitje meegenomen van een visser bij de ingang van de haven. Was er zo uit. Toen ie er uit kwam had ie wel een gezond kleurtje, mooie rode pootjes, pakkie was echt super strak leek wel een meissie.
Ik heb hem uit zijn pakkie bevrijd en daarna zijn we onmiddelijk gaan tukken. De temperatuur eist toch zijn tol hier want 12 graden s`nachts is niet al te veel.
sÀvonds Dublin in. Dat is even andere koek. Daar kan Belfast niet aan tippen. Overal bandjes, een grote swingpartij. Die Noordieren kunnen zuipen maar hier is het nog gekker, al gaat mijn sympathie meer uit naar de Noordieren. Een lekker avondje van gemaakt, hebben we wel verdiend ook.
De Smalle
Donderdag 17 september stond het vertrek richting Dublin in de planning. ‘s Ochtends nog eerst samen een paar kleine problemen aangepakt, vriezertje stopte af en toe en het aggregaat had een brandstofprobleempje. Geen hogere wiskunde maar moest wel even gebeuren. Rond 1400 onder de brug door en nog een paar uurtjes wachten op een tijdelijk ligplaatsje. Planning was om rond 1900 richting Dublin te gaan. Opnieuw plenty wind: 30-35 knopen maar niet helemaal uit de goede richting. In de loop van de ochtend zou de wind gaan liggen en de verwachting was dat het laatste stuk naar Dublin op de motor afgelegd kon worden…
Voor vertrek ff een paar vissticks op en de zee weer op. Inderdaad plenty wind met de verwachte richting, we stuurden zo scherp mogelijk maar konden de hoek naar Dublin niet helemaal maken. Rond 0300 vrijdagochtend had de wind weg moeten vallen, dit gebeurde echter pas later en Dublin waren we eigenlijk al gepasseerd. Even overlegd en besloten om een haven iets zuidelijker op te zoeken. Rond 0530 ging de wind dan toch liggen, toch besloten om alles te laten zakken en op de motor naar Dublin te varen. De haventjes in het zuiden waren niet bijzonder en als je dan toch ergens binnen moet liggen in het weekend, dan maar in Dublin. We zijn beiden blij dat we een stukje terug zijn gevaren naar Dublin, wat een feest. De stad bruist aan alle kanten, overal is live-muziek, plenty toeristen, gewoon helemaal gek…
Kort gezegd 4 dagen lang aan de zuip geweest. Sommige avonden samen, sommige avonden gedeeltelijk samen (soms loop je wat tegen het lijf). Op de zaterdag was het in zijn geheel niet veel met die ouwe, had toch wel wat last van de vele halve liters van de vorige avond. Ikzelf had het in eerste instantie ook niet breed, maar gelukkig kwam ik er later wel weer bovenop… Zondag ook nog mogen genieten van het grootste sportevenement van het jaar hierzo, het lokale football. Dublin vs. weet ik veel wie. Fantastische sport, een ongelofelijk tempo en een stad die helemaal gek is. Het stadion vol met 80.000 man en de kroegen helemaal stampensvol. Mooie wedstrijd en Dublin won nipt, de zondagnacht was hier nog veel gekker dan de zaterdag. Gewoon een beregoede tijd gehad in Dublin, ik kan begrijpen dat een hoop mensen er een weekendje naar toe gaan. Het weer was ook fantastisch, alleen maar dagen met zon, moet ook maar mee zitten in deze tijd van het jaar. Op de maandag toch nog even wat cultuur geproefd, naar het Guinness Storehouse geweest. Echt fan zijn we niet van Guinness maar het was een grappige tour, en 2 gratis pints Guinness smaken toch nog wel enigszins aardig. Misschien moet je het leren drinken, ik ben er nog niet uit. Eind van de middag toch nog even naar de Temple Bar gegaan voor een laatste afzakkertje. Nog steeds plenty people en iedereen nog steeds uitgedost in de football shirts. Prachtig weekendje…
Overigens bij aankomst in Dublin nog een vissersboei in bakboord schroef gekregen. Konden we niet veel aan doen, afmeren viel niet echt mee met één motor. Na aankomst een half duikpak, maatje Medium, aangetrokken en onder water geweest. Het touw zat gelukkig niet echt vast dus het was er zo uit. Kwam er wel lekker strak en rood aangelopen uit. Ik ben al niet zo’n zwemmer maar zeker niet met deze temperaturen.
Rob
17-09-2013 Douglas Eiland Man 13.40 uur.
Een zeer bewogen nacht mee gemaakt, goede nieuws, we zijn aan gekomen, Nieuwe topsnelheid gemeten voor de Fowie: 11,5 knopen. Het beste nieuws: we zijn van het grote voorzeil verlost. Wat een problemen maker.
We vertrokken uit Garrickfergus met een lullig beetje wind, de eerste paar uur een knopie of 3/4, zag er allemaal best lullig uit, de Fowie met 2 reven en niet vooruit te branden, gelukkig was het donker.
Schijn bedriegt want binnen notime zaten we met windsnelheden tussen 35 en 40 knopen.
Op een gegeven moment begint het voorzeil te klapperen dan moet ik het maar binnenhalen. Heb ik hem binnen , komt de verrassing naar voren , ons geliefd grootvoorzeil heeft zich spontaan in de top geheel zelfstandig afgerold. Die wilde zijn laatste kunstje laten zien.
Dat is het uiteindelijk ook geworden. In het pikdonker, met winkracht 7/8, op het voornet, met bruisend zeewater in je nek op een bijna niet te temmen Fowie hebben we de nodige capriolen moeten uithalen om de zaak te klaren. Dankzij een formidabele kracht in spanning van ons beide (Rob dus) is het ons uiteindelijk gelukt om het grootzeil af te laten drijven. Nu laten ze in deze wereld wel meer afdrijven en daar hebben mensen dan grote moeite mee, nu wij niet. We waren al blij dat dat zaakie niet in onze schroef kwam. 2 doodmoeie verzopen katten hebben uiteindelijk emotieloos afscheid genomen van een niet te hanteren zeil wat kennelijk ontworpen is om zonder golven en wind te zeilen.
Ondertussen ging de Fowie met absolute top snelheden op zijn doel af. Resultaat: 94 mijl in 13 uur. Dit tochtie had voor ons waarschijlijk de hoogste moeilijkheidsfactor al was Biscaye kwa wind heftiger.
Uit eindelijk midden in Douglas afgemeerd en tukken. Rob altijd meer als ik, het oude vlees moet eerst op is zijn credo. Daar heb ik mee leren leven.
De smalle
Aan het eind van de middag toch op zoek gegaan naar een motorfiets om zodoende het TT circuit en het eiland over te crossen. Er bleek slechts één verhuurder te zijn op het eiland. Woensdagochtend vroeg richting die toko gegaan, het aanbod aan motorfietsen was enigszins teleurstellend. Of een Triumph Bonneville of één of andere Kawasaki. Beide de Triumph genomen, kostte niks eigenlijk, 180 pond per stuk voor een daagie. Maar ach, geld moet rollen…
Wel een heerlijke dag rondgecrosst over het eiland en het circuit. Jammer dat 1/3e van het circuit was afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. Die ouwe hoefde in eerste instantie geen handschoenen aan, want dan had hij ‘geen gevoel met de motor’. Later op de dag heb ik mijn handschoenen afgestaan, want ‘papa’ had koude vingertjes. Had zelf nergens last van, zal wel de leeftijd wezen. De rest van het circuit was super, heerlijk gas geven en door de bochten knallen. Al met al was het motorfietsje nog niet zo verkeerd, zat nog wel een beetje gang in. Die ouwe had naast zijn koude vingers ook last van harde banden… ‘s Avonds nog even de stad in voor een paar pints maar niet te wild, we hadden het wel een beetje gehad en de volgende dag stond het één en ander in de planning…
Rob
TT circuit eiland Man 18-09 2013
sÓchtends vroeg uit de veren en met de taxi richting Castletown om een motor te huren. 2 retro Triumph Bonnevilles. Vonden het in eerste instantie maar bromfietsen, maar konden ze later toch wel waarderen, circuit gereden. Wat een belevenis en wat een moeilijkheidsfactor als je echt dat gas tijdens de race open moet draaien om mee te komen met de beste, dan moet je een heel groot hart hebben. Jammer dat het stuk Douglas Ramsey was afgesloten, hebben we de Four Bungalows gemist, bochten die je met 180km per uur moet kunnen nemen en waar een restaurant moet zitten waar je heerlijk kan eten. Wij waren al blij dat het droog was, maar met een temperatuur van maar net 15 graden niet aantrekkelijk om een motor echt in de bocht te leggen. Ik was wel blij dat Rob spontaan zijn handschoenen afstond want met dooie vingers hebbie niet het echte gevoel met je motor.
Man is een mooi ruig eiland en ik kan me heel goed voorstellen dat tijdens de TT week wanneer er 2x zoveel mensen op het eiland zijn er van alles te beleven is.
Om een uur of 5 de motor terug gebracht en avonds de Pub in maar waren doordat rondje Man toch dusdanig gesloopt dat we om half elf plat lagen. Rob kan trouwens lekker sturen.
De Smalle
9 september
Maandagochtend 9 september rond een uur of 9 weggevaren uit de haven van Stornoway. Het doel is om woensdag de haven van Belfast te bereiken. Het is nog een vraagteken of dat haalbare kaart is wat betreft de wind. Goed weekend gehad bij die Schotten, lekker gelachen…
Nu al een uurtje of wat aan het tokkelen op de motor wat eigenlijk geen straf is. Er scheen vanochtend een heerlijk zonnetje en het zee’tje was zo vlak als wat. Die ouwe heeft nog een poging gedaan om een paar makrelen te vangen, maar ik geloof niet dat ik hem zou aanbevelen op de visserij. Daarna maar besloten om eens lekker te genieten van het weertje. Automatische piloot bij, lekker muziekje uit de stereo en voorop in de netten hangen. Rond 1030 maar besloten om er wat rode wijn bij te halen. Rond 1300 gingen we maar weer eens achterop kijken…
Inmiddels is het bijna 4 uur en begint de wind langzaam aan te trekken. Die ouwe is even zijn nest ingegaan, we zien wel hoe het verder loopt….
10 september
Gisteren rond 1700 het grote voorzeil gehezen en verder gegaan op slechts bakboordmotor. Tot op heden 0700 nog steeds dezelfde situatie. Al met al is de snelheid die we behalen nog niet zo slecht, Belfast lijkt haalbare kaart al was de tocht spannender geweest met meer wind. Als het goed is kunnen we over enkele ogenblikken de koers wijzigen en voor de wind zeilen op beide voorzeilen….
Na een goede tijd te hebben gehad op de Shetlands en op het Isle of Lewis hebben we vanuit Stornoway koers gezet richting Belfast. Hier was ik een jaar of 4 geleden al een aantal keer geweest en dat was destijds vrij aardig bevallen. 9 september vertrokken we rond 0900 richting Belfast, de windverwachting tot en met de middag was nihil. Dit was echter geen straf, we hadden te maken met een fantastische morgen en een heerlijk zonnetje. Die ouwe heeft in eerste instantie geprobeerd om een aantal makrelen te vangen, ik zou hem echter niet aanbevelen op de visserij. Rond 10 uur maar besloten om voorop in de netten te gaan hangen, automatische piloot bij, lekker muziekje uit de stereo, niks mis mee zou ik zeggen. Ook maar paar flessies rode wijn erbij getrokken, het blijft toch vakantie, werken doe ik ergens anders….. Ergens rond de middag maar weer even achterop gaan kijken. Vanaf een uur of 4 in de middag begon de wind wat aan te trekken. Die ouwe lag toen al ff plat, waarschijnlijk moe gestreden van het vissen…
Om 1700 het ‘fantastische’ grote voorzeil bijgezet. Uiteindelijk zijn we 11 september in de morgen aangekomen in Belfast. Het was niet de makkelijkste overtocht wat betreft de wind, zo nu en dan ook nog wat diesel moeten verstoken. Ook weer de nodige problemen gehad met het binnenhalen van het grote voorzeil. We moesten hem te water laten om het binnenboord te houden. Later meer over ons geliefde grootvoorzeil, we hebben namelijk een permanente oplossing gevonden voor onze problemen…
Al met al 5 dagen in en rondom Belfast doorgebracht. De haven in Belfast zelf was niet echt bijzonder, vandaar dat we ook een aantal nachten in Carrickfergus hebben gelegen, een mijltje of 7 à 8 varen vanaf Belfast. Heel wat dagen en nachten op stap geweest in Belfast, vrij veel live muziek en leuke authentieke kroegjes. Hoop gelachen en ook hier weer aardige mensen met een donders moeilijk accent. Ook die ouwe weer een daagje op sleeptouw genomen richting Derry/Londonderry, waar vroeger wel het één en ander is gevochten. Mijn papa heeft al een hoop gezien dankzij ondergetekende…. Indrukwekkende stad met een berg historie, toevallig ook nog eens cultuurhoofdstad 2013 van de UK.
Rob
13-09-2013 Londonderry
sÓchtends om half 10 met de de trein richting Londonderry. Tussen stop in Belfast, lekker bakkie gedaan, bediening was minder.
Om een uur of 12 aangekomen in Londonderry. Leuk Iers landschap gezien. Met de bus naar het centrum. In misschien wel 10 kerken geweest. Zag er geweldig uit. Londonderry is trouwens culuurhoofdstad 2013 van de UK. Overal bloemen. Veel gerestaureerd, was ook wel nodig na al die bomaanslagen. Door straten gelopen waar vroeger de brandbommen om je oren vlogen en waar de herkenbaarheid van af droop. Het monument bezocht van Bloody Sunday. Al met al een enerverend dagie.
sAvonds terug met de trein, moesten nog een uurtje wachten vandaar die foto op facebook. Zijn nog een snack wezen halen. Op de terugweg naar het station komen we een bus tegen. Ik wist niet dat Rob de hink stap sprong beheerste, die buschauffeur ook niet denk ik. Rechts of links is best moeilijk. .
In de buurt van Belfast moest Rob nog zonodig achter een stel Aziaten aanlopen, gevolg: We stappen in de middle of nowhere een station te vroeg uit. Al met al een bewogen dagie.
De smalle
6 september net voorbij de Orkney eilanden.
Na enkele maanden van afwezigheid heeft ondergetekende toch ook maar weer zijn neus laten zien op de Fowie. Vanaf de Pacific, waar eerst nog een heel kort nachtje in Valparaiso Chili is doorgebracht, direct doorgevlogen naar Bergen Noorwegen. Op Schiphol een uurtje of 6 à 7 moeten wachten op aansluiting naar Bergen, beetje rondslenteren en naar het imponerende Feyenoord kijken, weinig aan gemist dacht ik zo. Uiteindelijk mijn broeder nog even gezien op het vliegveld die zondagavond de omgekeerde route voltooide. Die witte liep weer te paraderen met zijn enorm imposante drie weken baard. Nog een klein biertje gedronken waarna die witte zijn Noorse kronen bij mij loosde en ik het vliegtuig instapte, de laatste anderhalf uur na anderhalve dag opgesloten te hebben gezeten in zo’n ding…
Uiteindelijk zondagavond laat in Bergen geland en toen moest ik op de één of andere manier nog aan boord zien te komen. Tijdens de vlucht aan de praat geraakt met mijn buurvrouw, die later aanbood om een taxi te delen. Altijd makkelijk en haar werkgever betaalde, wat toch wel mooi meegenomen is in het ontstellend dure Noorwegen. Even wat anders dan in Zuid Amerika… Maar goed, eind van de rit 2 nachten in Bergen doorgebracht en ook de 2e nacht weer ”’rondgeleid” door mijn voormalige buurvrouw. Waar een praatje in het vliegtuig al niet goed voor is.
Uiteraard ook weer even bijgepraat met die ouwe, onder het genot van een baco’tje natuurlijk. Overdag nog even Bergen doorgecrosst, rondgehangen op de vismarkt, klein beetje shoppen en een pint in de pub gedaan. Dinsdag ochtend 3 september vertrokken vanuit Bergen richting de Shetlands. Vooraf nog enige twijfel of we toch niet verder omhoog in Noorwegen moesten gaan. De zomer loopt hier toch wel op zijn eind, dus besloten om langzaamaan maar de weg terug in te slaan naar Nederland. Wel via de Ierse zee, wat neer zal komen op een reisje van tenminste 1500 zeemijlen.
Tochtje naar de Shetlands verliep vrij goed, anderhalve dag op zee gezeten en ruim 200 mijl afgelegd. Volop wind en snelheden tot bijna 10 knopen behaald. Afgemeerd en de woensdagnacht doorgebracht in de ”hoofdstad” Lerwick. Al met al een grappig plaatsje om eens geweest te zijn, al kan ik volledig begrijpen dat de jongeren massaal richting het vasteland vertrekken. Een kroegentocht in Lerwick is snel gedaan…
Donderdagavond eerst nog een kilo kip klaargemaakt op de barbecue met uiteraard een paar baco’tjes. Rond 2000 vertrokken richting het Isle of Lewis. De voorspelling was dat we ongeveer 2 dagen met gunstige wind zouden hebben. Op het moment van schrijven zijn er ruim 110 mijlen afgelegd en zijn we de Orkney eilanden inmiddels gepasseerd. Het doel is om zaterdag-middag de haven van Stornoway aan te lopen. Hopelijk is daar wat te beleven want kijkende naar de wind moet er tot maandag gewacht worden voordat koers gezet kan worden richting Belfast en het Isle of Man. Een hoofddoel van de reis is toch ook geworden om met de motor het Isle of Man rond te scheuren. Die ouwe wil het graag in een motor met zijspan doen, dat is goed maar dan gaat ie zelf maar in dat bakkie zitten.
Al met al loopt het goed aan boord. Alleen slapen is weer even wennen, ik lig wel lekker op het zee’tje maar aaneengesloten uren slaap zit er nog niet in…
8 september
Vrijdagavond zaten we lekker binnen onder het genot van een bakkie toen de Fowie ineens volledig stil viel. Ondergetekende keek naar buiten en miste een voorzeil. Allebei snel ons pakkie aangetrokken en naar buiten gegaan. De hijslijn was afgebroken en het voorzeil fungeerde inmiddels als anker. Het voorzeil met kunst en vliegwerk naar binnen gehaald en verder gegaan op de genua.
Diezelfde en de zaterdagmorgen lekker voor de wind gezeild op de genua. In de morgen trok de wind aan tot 6 Bf met uitschieters 7Bf. Voor het aanlopen van Stornoway kon die ouwe de stuurboord motor niet aan de praat krijgen, accu was volledig leeg. Het aggregaat wilde in eerste instantie ook niet echt lopen, later kreeg die toch de geest. We waren van plan om de accu’s van de motoren al om te wisselen toen we nog één poging waagden. En toen liep die…
Rond 1100 lagen we afgemeerd in de haven van Stornoway. Eerst een lekker tukkie gedaan want het weer was niet dusdanig dat we direct op stap wilden. Later die middag op het gemakkie wezen shoppen en een happie gegeten aan boord. ‘s avonds de kroeg ingedoken en verschrikkelijk gelachen met die Schotten, geen knap maar wel een gezellig volk.
Vandaag 8 september een rustige start, op het gemakkie ontbeten en daarna een paar klusjes gaan doen. Het voorzeil moest onder andere weer opgetuigd worden. Ondergetekende een aantal keer de mast in geweest en aan het eind van de rit was het voorzeil weer operationeel, al zitten er een paar kleine beschadigingen in. De hele klus duurde een aantal uren, mede doordat beide bemanningsleden niet geheel bij de les waren. Daarbij was het heerlijk weer en moesten we af en toe even in de netten liggen onder het genot van een goudgele rakker.
Net nog een paar krabben gekregen van een paar locals die waren wezen vissen. Piepend de pan en met behulp van een waterpomptang opgegeten. Die ouwe gaat nog een beetje bami klaarmaken en morgenochtend vroeg gaan we richting Belfast. Het is nog ff de vraag of we dat in één keer halen maar volgend weekend zijn we er wel…
Rob
Powered by Two Dutch Guys | 2015