Inmiddels is het dinsdagavond geworden en we verwachten voor 12 uur af te meren bij de Haringvlietsluizen, waar een gedeelte van de oude bemanning morgen het laatste traject naar Numansdorp wil meemaken. De Kuip en Jaap zullen ook van de partij zijn. Ze moeten wel provianderen want wij zijn langer op zee gebleven dan de bedoeling was,alles ging zo snel dat een geplande tussenstop niet nodig was. We hebben in 5 1/2 dag meer als 750 mijl afgelegd, daar kan je mee thuiskomen. De 1e stuur en mijn persoontje hebben beide het gevoel dat we nog maar net aan boord zijn, absoluut niet moe, en we zijn de Fowie zeker niet zat, gewoon een heel plezierig schip met een hoop ruimte. De eerste stuur is inmiddels aan zijn 3e kooi begonnen maar in die van mij komt ie niet, zeker weten, kwestie van pikorde. Die witte heeft volgens mij echt het licht gezien, hij laat zijn stage plek prevaleren boven die laatste mijlen met de Fowie en zo hoort het ook. Maar had leuk geweest als ie d`r bij geweest was. De penningmeester en de vraagbaak completeren de ploeg. Voor de vraagbaak is daf een hereniging met zijn achter gelaten levende have die we inmiddels vacuum getrokken een speciaal plaatsje gegeven hebben, het moet wel leefbaar blijven. Gelukkig is Mo wel wat gewend. Ik vrees echter dat de vraagbaak met bloedarmoede thuiskomt als dat gedierte hem te grazen te neemt, ze staan inmiddels al meer dan 2 1/2 week op rantzoen. Dat zal de uiteindelijke prestatie van de vraagbaak niet ten goede komen, maar hij kan altijd langs komen voor een goed gesprek.
Woensdagmorgen, we zijn inmiddels door de sluis, en liggen bij het tankstation van de jachthaven . Om 9 uur arriveert de Kuip,Jaap, Joost en de vraagbaak. Hardhandige hereniging met de Kuip, koffie gedronken, broodjes op en richting Numansdorp. Jaap achter het rad, heeft wel behhoorlijk wat moeite met rode of groene tonnen, zijn richtingsgevoel is gelukkig wel goed want uiteindelijk komen we wel bij de Haringvlietsluizen. Daar had Jaap toch wel enige assistentie nodig van de Kuip anders had de brug niet meer dicht gekund. De 1e stuur heeft toen zijn vertrouwde plek maar weer ingenomen en de laatste mijlen richting Numansdorp voor zijn rekening genomen waar nog een obstakel wachtte, het sluisje van de haven. De 1e stuur had mijns inziens een toch wel iets te snelle benadering voor ogen want we hadden maar een meter speling. We zullen dit maar houden op jeugdige overmoed, het ging gelukkig net goed. En om half drie lagen we afgemeerd en hebben we een lekker bakkie gedaan. Schadevrij in Numansdorp aan komen , hulde aan de bemanning, soms met een beetje geluk.
Bedankt Bram ,Jaap, Jerry, Kuipie, Joost, Maarten, Dave(de witte) en Rob voor jullie geweldige inzet. 4500 mijl varen is niet niets, klasse.
De smalle
The Fowie has (almost) landed
Hier volgt dan toch het eerste en laatste stukje tekst van de zeer gerespecteerde 1e stuurman van de Fowie. Op dit moment van schrijven hebben we nog zo’n 40 zeemijlen af te leggen tot de sluis van Stellendam. Ik lig lekker op het voordek in één van de nieuwe trampolines, we zijn varende op slechts één motor. Dit heeft een duidelijke reden: De Fowie was de laatste paar honderd mijl niet erg koersvast. Ook op een gladde zee gingen we alle kanten uit. Uiteindelijk hebben we net even de boel onderwater geïnspecteerd en wat blijkt is dat het bakboord roer momenteel geen functie meer heeft. Simpel gezegd hangt het roer los, de bakboord motor is daardoor op zee ook niet meer echt te gebruiken. Het schroefwater zorgt er dan voor dat het roer en de boot alle kanten op gaan.
Al met al was het een fantastische tocht. De eerste weken in de Middellandse zee waren wat betreft het zeilen vrij rustig. Echter hebben we verschrikkelijk veel gelachen aan boord en op de wal. Onze vraagbaak en zelfs JJ (Jacob Joost) hebben hier een grote rol in gespeeld. Daarnaast hadden we ook nog een wat wittig ventje aan boord. Dit bemanningslid heeft naam gemaakt in Europa door de gehele reis rond te lopen met zijn 4 weken baard, wat een vrij imposante verschijning is.
Zoals bekend zijn Blokkie en Joost in Gibraltar van boord gegaan. Ik denk dat dit een goede keuze is geweest. Onze Blok miste zijn vrouwtje toch nogal erg en voor JJ was de Atlantische oceaan en de Golf van Biskaye toch wel wat te ruig geweest. Tot 15 knopen wind was JJ continu suggesties aan het doen om de stand van de zeilen en dus de snelheid van de Fowie te verbeteren. Als de windsnelheden boven de 15 knopen kwamen (toch zeker wel windkracht 3/4) was onze penningmeester snel vertrokken. Ook gedurende de nachten weinig gezien of gehoord van JJ. Als de zon langzaam onderging was hij al lang vertrokken en hij kwam pas weer boven als de zon op zijn hoogste punt stond.
Tijdens de reis trouwens verschrikkelijk veel dolfijnen gezien. Het hoogtepunt was toch het moment na vertrek uit La Coruna. Zeker meer dan honderd dolfijnen speelden een uur lang rondom de Fowie, ze kwamen overal vandaan en overal waar je keek waren ze. In de Middelandse zee hebben die andere gasten grote Brinta dolfijnen gezien, die heb ik niet gezien, lag lekker te tukken. Andere hoogtepunten waren een paar dwergvinvissen op de Atlantic en uiteraard de tonijn van Blokkie. Vanavond de laatste mootjes van opgepeuzeld.
Vanaf Gibraltar samen met die ouwe en het witte kreng de eerste grote tocht gemaakt. In 6 dagen tijd zijn we van Gibraltar naar La Coruna (Spanje) gevaren. Tussendoor hebben we een aantal uurtjes in Lagos (Portugal) gelegen om te tanken en te shoppen. Al met al was het weer voor Atlantische begrippen gedurende deze toch ook nog vrij rustig. Een enkele keer meer dan 25 knopen wind gehad, de Fowie had hier geen enkel probleem mee en is zorgeloos gearriveerd in La Coruna.
In La Coruna 6 dagen tegen de kant gelegen, wachtende op het goede weerbericht om de overstek richting Brest (Frankrijk) te maken. We hebben onszelf aardig kunnen vermaken in La Coruna, leuke stad met een relaxt sfeertje. Verder hebben we nog wat klusjes gedaan op de boot. Mijn broeder is in de loop van de week met trein naar Perpignan vertrokken om daar de auto van die ouwe op te pikken. Inmiddels zit die al weer thuis en heeft hij het huis helemaal voor zichzelf….
Uiteindelijk zijn die ouwe en ik op donderdagmiddag 1300 vertrokken uit de haven van La Coruna. Het weerbericht zag er zeker de eerste dagen beregoed uit. Windsnelheden van om en nabij de 35 knopen werden opgegeven. Bij het vertrek uit La Coruna stuurde de Fowie nog zoals het hoort, het moet hierna ergens zijn misgegaan en ik denk de eerste nacht al.
Gedurende de nacht begon de wind aardig aan te wakkeren en al snel hadden we rond de 25 knopen wind. In de loop van de nacht nam ik de wacht over van die ouwe, in deze paar uurtjes zou het weerbeeld wel een beetje veranderen. Toen die ouwe bij daglicht weer wakker werd stond er soms windkracht 8 (35-40 knopen wind) en waren de golfjes inmiddels aangewakkerd tot soms een meter of 6 à 7. Tevens stond ik al een paar uurtjes op de hand te sturen, de stuurautomaat kon de zee niet meer aan en wellicht had dit toen al te maken met het bakboord roer. Tot voorbij Brest hebben we continu minstens 25 knopen wind gehad en werden we ook telkens wel weer getrakteerd op lekkere regenbuien en wat gespetter van de golfjes aan dek. We hebben de Golf van Biskaye in minder dan 2,5 dag bedwongen en het was geen moment saai. Bij vlagen sta je gewoon te genieten van het geweld om je heen en hoe de Fowie hier mee omgaat. Op andere momenten ben je wat minder blij; je komt in de nacht aan dek en het eerste wat er over je heen komt is een lekkere koude plens zeewater. Vervolgens wakkert de wind weer lekker aan wat gepaard gaat met heerlijke regenbuien. En dan moet je nog een paar uur op de hand sturen op je sportschoentjes.
Al met het al hebben die ouwe en ik de overstek van La Coruna naar Brest samen erg goed ingevuld. Toen bleek dat we alles op de hand moesten sturen hebben we niet langer dan 2,5 uur achter elkaar wachtgelopen. Langer is in die omstandigheden niet erg prettig.
In het Engelse kanaal kwamen we er achter dat de Fowie ook op rustig water moeilijk te besturen was. Die ouwe had het erover dat dit kwam door de stroming in het kanaal. Het leek mij toen zelf sterk dat een boot compleet stuurloos wordt van 1,5 knopen stroming. We hebben eerst nog een paar dagen voortgeploeterd met de zwalkende Fowie. Op de dinsdag was het erg mooi en rustig weer, het kanaal was toen al een gepasseerd station. We hebben toen besloten om eens onderwater te kijken. Wat bleek was dat het bakboord roer niet meer reageerde op orders van de stuurautomaat of van degene die aan het roer staat. De oorzaak van het zwalken is dus reeds bekend, we varen echter door naar Numansdorp waar we het probleem gaan proberen op te lossen.
Al met al was het kanaal, zeker in vergelijking met de Golf van Biskaye, een saaie bedoeling. Het meest spannende was nog een keer ’s nachts. Die ouwe stond op wacht en de Fowie was op de zeilen compleet stuurloos geraakt. Die ouwe heeft me toen snel uit me nest getrokken, ik heb toen in mijn onderbroekie aan het roer gestaan terwijl die ouwe de zeilen liet zakken. Hierna zijn we verder gegaan op de motoren.
Tijdens de reis had ik niet erg veel zin om een stukje te schrijven maar het moest er toch maar een keer van komen. Als je ervoor gaat zitten weet je toch nog meer te schrijven dan je in eerste instantie denkt. Het is nu dinsdag 1600 en we komen vannacht aan bij de sluis van Stellendam. Wellicht stappen daar morgen nog wat gasten op om het laatste stukje mee te varen, hopelijk verloopt ook het laatste stukje van de reis voorspoedig. Ik schat dat we straks na aankomst tegen de 2500 zeemijlen hebben afgelegd. Geen onaardig aantal met een bemanning die compleet onbekend was met zeilen. Toen ik zelf aan boord kwam zat het grootzeil nog niet in de mast maar lag het aan dek. Ik had eigenlijk geen idee waar dat ding nou heen moest. Hij moest natuurlijk in de giek die op dat moment ook nog niet in de mast zat. Dit geeft maar aan waar we vandaan komen en waar we inmiddels zijn.
Het was een onvergetelijke trip en ik had hem voor geen goud willen missen. De aankomende weken af en toe een potje ballen met JJ bij NSVV en hopelijk over een aantal weken naar Tasmanië om daar weer wat centen te verdienen want het is een eind op.
Rob
Die motoren uit zetten zat er niet in, teveel stroming in het kanaal. We varen op dit moment , maandag middag, met voorzeil en motoren standby, zijn nog een 90 mijl van Calais verwijderd, rustig zeetje, aardig wat verkeer, hebben alles onder controle. Milieu hier kennelijk wat minder, geen dolfijnen. Vanaf Coruna inmiddels 606 mile afgelegd.
Inmiddels dinsdag, en Dover s`nachts om 4 uur gepaaseerd, apart om s`nacht op radar tussen ferry`s en grote zeeschepen te laveren. Achteraf met een Fowie die zwalkt , soms 50/60 graden op het kompas, als we de motoren gebruiken. Onder zeil konden we die problemen op vangen door een verfijnde zeiltrim. Inmiddels zijn we er na een duik van de 1e stuur achter dat het bakboord roer vrij kan bewegen ten opzichte van het stuurboord roer. Dat verklaart veel over onze stuurautomaat problemen in de golf van Biscay, wij hadden het op de hand niet makkelijk maar zo`n stuurautomaat is gemaakt voor 2 roeren en kan op een been niet staan. Dit probleem gaan we in Numansdorp oplossen. Maar dat we desondanks zulke afstanden afgelegd hebben wil veel zeggen over de bemanning!!! Op dit moment richting Stellendeam.
Vandaag 23 augustus, donderdagmiddag.13.15 vertrokken uit la Coruna, geen wind en een zee als een biljartlaken. Nog even motoren en dan gaan ze voorlopig niet meer aan. Morgen ochtend volgens de verwachting meer al;s 7/8 wind. Dus er gaat wel wat gebeuren. Drinken nu een biertje en ik ga zo gebruik maken van dit truttige zeetje en een beetje macaroni maken. Zal morgen anders zijn. Nog een paar dwerg vinviissen gezien aparte beesten een meter of 4 lang.
Vanavond een reunie onder en om de Fowie meegemaakt. Het leek wel of ze overal vandaan kwamen, dolfijnen, een stuk groter dan in de Middelandse zee, op een gegeven moment meer als 200 als het ware vechtend voor een plekkie rond en onder de Fowie. Op 500 meter zagen we ze al optrekken richting Fowie en voor de cat maakten ze de gekste sprongen, ze kwamen uit alle richtingen. Dit schouwspel hebben we al meer meegemaakt maar zoveel als nu nog nooit, de Fowie oefent kennelijk een aparte aantrekkingskracht uit, maar die dolfijnen hebben een ongelooflijk netwerk, een soort wifi, wat een communicatie,kan die witte nog wat van leren.
We gingen rustig aan de nacht beginnen, hoe anders zou het vervolg zijn.
Vrijdagochtend kwart voor acht, ik stak mijn hoofd op het achterdek en zag de 1e stuur achter het rad , een verzopen kat, het regende pijpestelen en de stuurautomaat kon de combinatie windkracht 7/8 en 6 meter deining niet bol werken. Hij was al 3 uur in gevecht met de elementen. Ik had hier niets van mee gekregen en lekker liggen pitten. Hij was wel blij met zijn aflossing, toch wel lekker als je iemand aan boord heb die ook onder zulke omstandigheden gewoon die boot op koers houdt, zeker op een Fowie die graag over de golven surft. Inmiddels is alles wat rustiger, we lopen af en toe meer als 10 knopen en hebben de afgelopen 24 uur 150 mijl afgelegd. Al met al is de golf zeker geen eitje.
Zatedagochtend is er weinig veranderd, alleen de deining is een stuk langer en de wind zit soms tussen de 35/40 knopen met selheden tot boven de 10 knopen als gevolg. De Fowie laat zich echter niet kisten en klimt in elke golf (soms een muur van water), al is hij wel wat moeilijker onder controle te houden. Achteraf hebben we dit aan ons zelf te wijten, de combinatie zeiltrim/roer was verre van optimaal, en als je je schip dan nog zo door die zee weet te krijgen zegt dit veel over de Fowie. De bemanning belooft beterschap. Niet te min hadden we de Fowie binnen 56 uur door de Golf van Biscay geloodst en gaan we nu richting Cherbourg. Het laatste etmaal 170 mijl afgelegd, het hoogste daggemiddelde tot nu toe. De automatische piloot is weer volop in bedrijf en dat is niet alleen een rustig gevoel, maar komt ook je nachrust ten goede. De 1e stuur loopt te klagen over kou, wat niet zo verwonderlijk is op je sportschoentjes en hoopt zijn temperatuur wat op te vijzelen door het nemen van wat extra kooirust.
Zondag, weinig wind en rustig zeetje, onder zeil tot 19 uur, we hopen rond middernacht de motoren weer uit te zetten, goede wind verwachting. Misschien over 3 dagen in Numansdorp. Zojuist lekker zalm gegeten uit de diepvries, lag er al 5 weken in, smaakte uitstekend. Proberen bij Guernsey nog een weerberichtje te pakken.
Vandaag, 20-8 maandag in la Coruna, na een roerig weekendje, die witte had een wifi enkel, zat kennelijk verlegen oim aandacht, krijgt ie thuis te veel dus gaat hij hier allerlei dingen uit halen om maar in de belangstelling te komen. s’Nachts zogenaamd over mijn laarzen gevallen, heel de nacht zijn speciale met krachttermen doorspekte zieligheid moeten aanhoren. De andere dag had hij met wifi de keiharde diagnose gesteld, gebroken enkel. t’Jong moest naar een hospitaal, Rob en ik naar de supermarkt, dus we hebben hem bij het hospitaal afgezet met de Taxi, hij kon niet op die poot staan. Echt hij had het bijna zover dat ik meelij begon te krijgen. Wij waren alweer een tijdje op de Fowie kwam die aanlopen zonder hulpmiddelen, wij hadden hem notabene nog van boord moeten helpen. s;Avonds gewoon de stad in met een show zwachteltje maar wel kilometers maken. sOchtends nog aan een gipsvluchtje denken, ik ging al denken dat ik speciale gaven zou hebben want ik had hem in gezwachteld. Dat was achteraf toch een brug te ver, of een gipsvluchtie, toch op eigen kosten naar huis.
Coruna is een heel leuk stadje met een hoop leuke barretjes en een druk uitgaansleven wat zich v.n.l. op straat af speelt. Geen bewakers lekker relaxt en tolerante mensen
Vandaag bijbootje weer in model gebracht, was niet geschikt om ons met zijn vijven te vervoeren. Zijn nu bezig met de trampolines, hebben in pricipe tijd zat want we kunnen pas vrijdag goede wind verwachten. Vandaag op treinstation ticket geregeld voor de wiite, duurde maar een klein uurtje, 3 spanjolen in de weer maar geen rendement, moet via Madrid naar huis, zo iets als via Keulen naar Parijs.
1e stuur en ondergetekende gaan waarschijnlijk vrijdag richting Brest maar als de wind echt uit de goede hoek komt kan het best zijn dat we in een keer doorstoten naar Portsmouth.
Vanavond vraagbaakie zijn laatste restie tonijn verorbert, smaakte goed. Hebben nog wel een vliegen plaag gehad, was achteraf niet zo verwonderlijk want de vraagbaak zijn achtergelaten kleding begon uit zich zelf te bewegen.
Nog effe terugkomen op dat stappen, de eerste avond ging ik uit eigen beweging op een gegeven moment linksaf en de boys rechts omdat ik het richtingsgevoel van de jeugd zat was. Dit was kennelijk bij de boys in goede aarde gevallen want de volgend avond regelde ze spontaan een taxi, met de woorden, it`s time to go old man. Heden en toekomst liggen soms verdomd dicht bij elkaar. De witte zijn oor problemen zijn inmiddels een plaag voor de rest van de bemanning, boodschappen doen, gewoon loopjongen dus, is eigenlijk al een brug te ver.
Vanddag dinsdag 21-8 stapt de witte op de trein. 12 uur moet hij op hetstation staan. We staan al te popelen om hem uit te zwaaien.
De smalle. Door de golf van Biscaye.
De volgende ochtend zit ik in de kuip, uurtje of 7 local time, aan een wijntje!!!!!. Dag en nacht vervagen op de Fowie. Redelijk heftig nachtje geweest, wind tot 30 knopen viel mee maar het zeetje was redelijk ruw. Zit te mijmeren over die 2 afstappers: Zou de vraagbaak zijn eerste overjarige Koen Vissertje alweer achter zijn kiezen hebben? Joost hangt thuis alweer in de gordijnen en probeert zoveel mogelijk om de avonddis bij derden te verorberen. Monique, de vriendin van de vraagbaak, met een hele toepasselijke achternaam, zal de vraagbaak d.m.v. een beproeft paardemiddel inmiddels wel van zijn overbelaste oren afgeholpen hebben. 1e stuur en de witte liggen nog in de kooi en ik heb een lekker stevig muziekje ,Pearl Jam, opstaan. Misschien wel het begin van een lekker daagje.
Donderdag hele andere koek, meer als 30 knopen , super lange deining met toppen boven de vijf meter. Dat krijg je d`r van als je wind zoekt, gelukkig krijgen we ze niet van voren maar komt ie bakboord achter in. Lopen een knoopie of 8 met 2 reefies zonder genua. Binnen in de Fowie , die super rustig ligt komt iedereen aan z`n broodnodige (kooi) rust terwijl de zee behoorlijk ruig is maar wel met een lekker zonnetje. Gisteren liepen we te klagen dat het saai was daar mauwen we nu niet over. La Coruna here we come, maar het kan wel morgenavond worden. Die witte doet zijn middagdutje en laat zich door 6/7 beaufort ( moeder Biscay) in slaap wiegen, de kommen en mijn wijntje blijven gewoon op tafel staan en we hebben nog geen warme maaltijd gemist. s’Avonds nog even een probleempje met overstag maar toen dat opgelost was de beer los, Meer als 30 knopen wind, snelheiden constant boven de 7 knpoen, super lange deining waar de Fowie elegant overheen surft, en degene die liggen te slapen hebben er geen notie van dat het zo hard gaat. Dit is tof zeilen.
Vrijdagsmorgens 2 uur s’nachts neem ik de witte zijn wacht over, al snel windsnelheden tussen de 35 en 40 knopen ( windkracht 8), lijkt veel maar valt op open zee wel mee. De lange golven komen stuurboord achter in en zorgen er voor dat de Fowie al surfende snelheden bereikt tot boven de 10 knopen, echt kicken. Rob ,die legt tijdens zijn wachtie van een uur of 4 zomaar 40 nm af, was wel behoorlijk verzopen want er kwam nogal wat water over, liep wel te klagen over zijn collega’s want er ging een zeeboot niet aan de kant voor hem en als je dan zelf uit moet wijken onder zeil is dat niet leuk. Rob zijn wachtie om 8uur overgenomen, die witte wakker gemaakt die kon niet begrijpen dat het zo hard ging, merek ie niks van als je legt te slapen.
Terwijl ik dit stukkie typ liggen die 2 gasten voor op de trampolien te zonnebaden. Vroeger had je houten schepen en ijzeren kerels maar die 2 zijn toch ook wel uit een goed stukkie hout gesneden. Rob dat was op voorhand wel duidelijk maar die witte landrot moet je met zijn zilte bloed zeker niet onderschatten. 2 gasten die niet afgeven, ik heb er wat tijd in gestoken om ze zover te krijgen maar leuk als dat later respons oplevert. Die kunnen wel tegen een stootje, dat moet ook wel met zo’n ouwe. Die witte gaat waarschijnlijk in La Coruna van boord af, want we ligen hier waarschijnlijk te wachten tot volgende week vrijdag op goede wind en hij moet z’n stage plek veilig stellen. Volgens mij gaat ie het eindelijk begrijpen. Best wel jammer want hij had graag de hele trip meegemaakt maar misschien stapt hij in Zeebrugge weerop. Hij loopt overigens ook te klagen over overbelaste oren net als de vraagbaak. Zou het besmettelijk zijn, ze hebben namelijk samen de kooi gedeeld. Die witte dacht zelfs dat de vraagbaak nog naast hem lag maar dat bleek achteraf de vuile was. Je begrijp het zeker wel vraagbaak, een beetje meer douchen dat weet Monique zeker te waarderen maar wel leuk dat ze je weer zo snel op de rails heeft weten te krijgen.
De smalle
Vandaag , dinsdag 14 augustus uurtje of 10 , 1e stuur naar zijn kooi, bezig met het ontrafelen van allerlei Navtex berichten (weerberichten etc.), de witte lag op zijn vaste plekkie in de kuip, loop een beetje te mauwen dat ie niet echt fit is. Super rustig zeetje , zijn met volle zeilen met motor ondersteuning op een westelijke koers op zoek naar wind en de warme golfstroom, varen knopie of 5, geen spannende dingen, geen dolfijnen, helemaal niks. Lijkt wel of de 1e stuur hier al langs is geweest met zijn stalen visstofzuiger (Magirius).Maar alles kan zo veranderen, schijnt zich bij Porto een stormpje te ontwikkelen.
De Smalle
Vandaag, maandag 13-8, mooie zonsopgang, rustige zee, bak koffie voor mijn neus en na een heerlijk nachtje pitten aan het schrijven van dit stukkie begonnen. Zijn onderweg naar Lagos Portugal, lopen daar over een uurtje binnen na een stukje varen met rustige maar ook best wel ruwe momenten. De Atlantic is wel effe andere koek dan blue mediterrane. Rob plaatste niet voor niets de opmerking dat ie toch wel respect had voor Laura want die moet het zelfde meegemaakt hebben. Flinke deining gehad, tot 30 knopen wind en de Fowie bereikte voor het eerst met die gasten meer als acht knopen. 1e stuur en de witte hebben zich veelvuldig bezig gehouden met riffie steken en overstag gaan. Gaat steeds beter alleen moet het nog wat sneller.
Die witte leest allerlei boeken over zeiltrimmen etc. en gaat steeds meer het bijdehandje uit hangen wat weer leidt tot discussies over welke windmeter nu echt de juiste wind aan geeft. D`r is natuurlijk maar een juiste en dat is die van de Witte en ik ben het daar natuurlijk absoluut niet mee eens. Het valt nou eenmaal niet mee om met die witte op een lijn te zitten. Die witte is er inmiddels ook achter dat werken op het voordek en zeker s`nachts best wel trikkie is en trekt gewoon zonder morren zijn reddingsvest aan, dat hou ie toch niet voor mogelijk, ik hoef niets te zeggen!!!!!
Rob is er inmiddels wel achter dat navigeren en routeplannen op een zeilboot heel anders is als op Ik persoonlijk heb het idee en het vertrouwen dat we er klaar voor zijn, de Atlantic, er blijf altijd wat te wensen over maar dat is logisch.
De smalle
Na het vertrek van de vraagbaak en das penningsmeister is het rustig aan boord van de Fowie. En dit ondanks het feit dat we ons toch echt bevinden op de Atlantische oceaan, met golven van 3 a 4 meter. Blijkbaar zorgde de reeds vetrokken bemanningsleden toch voor een goede balans aan boord. Zijn de functies van beide heren toch nog duidelijk geworden…
Vooral Maarten laat zoals verwacht een leegte achter op het schip. Niet alleen wat betreft zijn rol in de doorgaans hoogstaande gesprekken aan boord, maar ook in de daadwerkelijke ruimte op de Fowie zelf. De man in kwestie heeft zijn fysieke omvang al niet mee (dit merk je pas echt als je naast hem moet slapen), maar nog erger zijn de spullen van Maart die overal rondzwerven. Na zijn vertrek kom ik er pas achter hoeveel ruimte er is in aan boord. Dit is nu dus gelukkig verleden tijd, al slingert er hier en daar nog wel een handdoek of iets dergelijks van hem rond. (overigens niet meer bruikbaar, teveel verdachte kleuren)
Maar ook J.Ruigenduik is een vermelding waard. Ondanks dat ik blij ben dat ik al die voor de hand liggende opmerkingen, het ‘geslijm’ bij de kapitein en zijn ochtendhumeur, niet meer hoef te ervaren, ben ik blij dat de beste man er bij is geweest. Ik had ook daadwerkelijk het idee dat de penningsmeester het naar zijn zin had op de Fowie, ook in nuchtere toestand (iets wat thuis in NL sporadisch voorkomt). Aan boord regelde hij een hoop (althans dat vond hij zelf), en heeft enorm veel opgestoken van het zeilwereldje (voornamelijk van mij).
Op moment van schrijven hebben de heren zojuist een ontzettend mooi stukje zeilen gemist. Er werd bij vlagen een ‘knoopje’ of 9 gehaald, en de golven voeren heerlijk onder de boot door. Kanttekening hierbij is wel dat op gegeven moment van koers veranderd moest worden omdat er een stuk land in de weg lag, wat ze Portugal hebben genoemd. Nu dus weer ouderwets aan het ‘stomen’, tegen die wind in, richting het uiterste zuidwest punt van het vasteland Europa.
Al met al denk ik toch dat beide heren absoluut geen spijt hebben van hun vertrek richting Nederland. Wat wil je dan ook; als je totale taxikosten richting het vliegveld Sevilla, 2x zo hoog zijn als de vlucht zelf… (slecht geregeld penningsmeester!) En ze waarschijnlijk, op het moment dat ze dit lezen, weer lekker aan het werk zijn, en langzaam weer in het ritme komen van hun ‘harde’ dagelijkse leven. Nee, ik denk dat ze blij zijn weer thuis te zijn. Toch bij deze nog een dank woord van de resterende bemanning; We waren blij dat jullie er bij waren, het was ons een genoegen.
Dave junior
Powered by Two Dutch Guys | 2015
