Mediteranee 2012

Na het vertrek van de vraagbaak en das penningsmeister is het rustig aan boord van de Fowie. En dit ondanks het feit dat we ons toch echt bevinden op de Atlantische oceaan, met golven van 3 a 4 meter. Blijkbaar zorgde de reeds vetrokken bemanningsleden toch voor een goede balans aan boord. Zijn de functies van beide heren toch nog duidelijk geworden…

Vooral Maarten laat zoals verwacht een leegte achter op het schip. Niet alleen wat betreft zijn rol in de doorgaans hoogstaande gesprekken aan boord, maar ook in de daadwerkelijke ruimte op de Fowie zelf. De man in kwestie heeft zijn fysieke omvang al niet mee (dit merk je pas echt als je naast hem moet slapen), maar nog erger zijn de spullen van Maart die overal rondzwerven. Na zijn vertrek kom ik er pas achter hoeveel ruimte er is in aan boord.  Dit is nu dus gelukkig verleden tijd, al slingert er hier en daar nog wel een handdoek of iets dergelijks van hem rond. (overigens niet meer bruikbaar, teveel verdachte kleuren)

Maar ook J.Ruigenduik is een vermelding waard. Ondanks dat ik blij ben dat ik al die voor de hand liggende opmerkingen, het ‘geslijm’ bij de kapitein en zijn ochtendhumeur, niet meer hoef te ervaren, ben ik blij dat de beste man er bij is geweest. Ik had ook daadwerkelijk het idee dat de penningsmeester het naar zijn zin had op de Fowie, ook in nuchtere toestand (iets wat thuis in NL sporadisch voorkomt). Aan boord regelde hij een hoop (althans dat vond hij zelf), en heeft enorm veel opgestoken van het zeilwereldje (voornamelijk van mij).

Op moment van schrijven hebben de heren zojuist een ontzettend mooi stukje zielen gemist. Er werd bij vlagen een ‘knoopje’ of 9 gehaald, en de golven voeren heerlijk onder de boot door. Kanttekening hierbij is wel dat op gegeven moment van koers veranderd moest worden omdat er een stuk land in de weg lag, wat ze Portugal hebben genoemd. Nu dus weer ouderwets aan het ‘stomen’, tegen die wind in, richting het uiterste zuidwest punt van het vasteland Europa.

Al met al denk ik toch dat beide heren absoluut geen spijt hebben van hun vertrek richting Nederland. Wat wil je dan ook; als je totale taxikosten richting het vliegveld Sevilla, 2x zo hoog zijn als de vlucht zelf… (slecht geregeld penningsmeester!) En ze waarschijnlijk, op het moment dat ze dit lezen, weer lekker aan het werk zijn, en langzaam weer in het ritme komen van hun ‘harde’ dagelijkse leven. Nee, ik denk dat ze blij zijn weer thuis te zijn. Toch bij deze nog een dank woord van de resterende bemanning; We waren blij dat jullie er bij waren, het was ons een genoegen…
Tot slot nog een aantal citaten, die een impressie moeten geven van de sfeer, de gesprekken en de onderlinge relaties aan boord; die daarmee het einde inluiden van Blokkie en Ruig aan boord van de Fowie…

De witte

 “Ja sorry hoor, maar dommer kan ik niet lullen”

Als het niveau van het gesprek echt niet lager kon…

 “He, daar hebben we de gereedschapskoffer weer!! Wat zou er nu weer stuk zijn?”

Er ging hier en daar wel is wat kapot…

 “Ah joh wat maakt het uit we hebben toch een watermaker”

Ook de watermaker moest eraan geloven…

 “ik heb het niet nodig hoor, dus donder maar over boord”

Het was ieder voor zich aan boord…

“ik weet het 100% zeker, bakboord is naar rechts”

Ook de kapitein maakte fouten…

 “Wat een armoe”

Meest gebruikte quote van de afgelopen weken, meestal gebruik bij gebrek aan bier etc. aan boord…

 “Wat ben jij vet zeg, dikkop”

Maarten is wel eens beter in vorm geweest…

“Eerst het hoofdzeil hijsen, dan de Genua erbij, en daarna Rob zijn Bablip voor net die 2 extra knopen”

Ook de stuurman kreeg wel eens wat te voorduren…

“Kom we gaan even snel WIFI zoeken aan de wal”

Wifi; de rode draad van de reis…

 “Zet … die roaming uit, dat kost me een godsvermogen”

Menig bemanningslid kan een behoorlijke telefoonrekening tegemoet zien…

“Meest gebruikte lichaamsdeel tijdens het mastruberen? Je oren…”

Aldus de vraagbaak, die blijkbaar goed luistert of er iemand aankomt…

Op dit moment zit ik samen met de Witte in een restaurant in Gibraltar mijn laatste verhaal te tikken Vanavond vertrekken de penningmeester en ik naar Amsterdam, hier zullen we opgehaald worden. Gibraltar is echt een hele leuke plek om naar toe te gaan, genoeg te doen en veel leuke mensen.

De Vraagbaak en de 1e stuurman hebben net nog even de Fowie schoongemaakt. De Penningmeester en de Witte zijn boodschappen wezen doen en De Kapitein heeft nog even wat laatste spullen gehaald voor de Fowie.
Succes kapitein, Witte en 1e stuurman, en bedankt voor de toffe reis, een reis om niet te vergeten. De Vraagbaak is nu niet meer nodig dus die kan overboord.

Onze vraagbaak.

Weer ruim een week later komt het einde in zicht. De Fowie en bemanning is nog intact en het is een heel avontuur geweest dat wellicht te vroeg ten einde komt. Helaas dwalen de gedachten hier en daar al af naar het gewone leven wat te wachten staat. Werken en voetbal gaat weer de overhand krijgen en de grote open zeevlakte en het vreemde gevoel van vrijheid zal verdwijnen. Een gedachte met gemengde gevoelens want ook ik had graag nog verder gewild de Atlantische Oceaan over, een kans die ik misschien nooit meer krijg. Wel kan ik zeggen dat mijn doelstelling Gibraltar is bereikt ondanks de paar dagen verlies in de starthaven.
Via Menorca en Mallorca met hier en daar een stop in een van de vele baaien uiteindelijk drie dagen op Ibiza gezworven. Een plek die ik persoonlijk nooit meer hoef aan te doen. Gewoon onwerkelijk in alle opzichten en uitersten. Na met de brommer vol gas rond gereden te heben, een bezoek aan de Oude Stad en Homo gedeelte en een bezoek aan een Poolparty had ik het wel gezien ondanks al het vrouwelijk schoon. Ik was dan ook blij dat we koers gezet hebben richting Formentera, een eilandje net onder Ibiza in afwachting van de “wind”. 

De wind blijft de rode draad in het geheel. Op de motoren varen is gewoon niet leuk. Stomen noemen we dat. Helaas is het niet anders en moeten we hier en daar de motoren lekker laten tokkelen. Stom is dat..lig je lekker te pitten en de wind pikt op, de zeilen gaan de lucht in en boem….motoren uit en je wordt wakker. 

Een groot gemis op het moment is de kapotte Watermaker. Met vijf man aan boord is 700 liter zo verdwenen ook al doe je zo zuinig. Dit heeft als gevolg dat we een haven moeten aandoen om water te halen en zo gemakkelijk is dat niet aanmeren met plus 25 knopen wind. Gelukkig heeft 1ste stuurman dermate controle over het roer en motoren dat ook dit avontuur succesvol en zonder schade afgerond wordt. Vanuit Cartagena direkt weer de zeilen hoog met 30 knopen wind waarop we het grootzeil op het tweede rif moeten zetten met een heftige deining van enkele meters die naarmate de dag vordert steeds langer wordt. De Fowie blijft heerlijk stabiel ook al denk je dat de golven je gaan overspoelen. Heel bizar maar het vreemde is dat ook dit went en zelfs gewoon genieten wordt. Op een moment stapte eerste stuurman in iets wat achteraf een kleine octopus bleek te zijn die dus door een golf aan boord gegooid is. 

Na alle al eerder vertelde gebeurtenissen is ook het spotten van dolfijnen voor de Fowie “normaal” geworden. Het laatste stuk tot Gibraltar lijkt het wel of ze ook die kant op moeten en komen ze regelmatig voor de boeg spelen met als hoogtepunt net voor Gibraltar een vaarwel groet van misschien wel 100 stuks. 

Ik en Maarten zullen de Fowie hier gaan verlaten en moeten straks op zoek naar een vlucht. Waarschijnlijk gaan we nog eens gezamelijk uit eten, beklimmen de we de Apenrots en gaan we lekker een pub in. En daarmee komt de reis ten einde. We zijn maar 3 weken op pad geweest maar ik heb het gevoel veel langer en “echt” weggeweest te zijn. 

Tot slot een dankwoord aan De Smalle. Voor het aan boord nemen van een onervaren bemanning, het geduld (wat ook wel is op raakte) alles vijf keer te vertellen, het koken, lange nachten maken, en ook compromissen te maken door bijvoorbeeld de jongens los te laten op Ibiza waar hijzelf nauwelijks van boord gegaan is. Dat het je allemaal is meegevallen doet me deugd. Ik persoonlijk heb veel geleerd en hoop ergens in de toekomst je nogmaals vergezellen op de Fowie.

Bedankt Smalle 

Gisteren heb ik een hele bijzondere avond en dag beleefd. De avond daarvoor hebben de meiden van Joost ons met hun lease auto meegenomen naar Ibiza stad. We moesten natuurlijk wachten totdat ze helemaal klaar waren met optutten. De Witte en de 1e stuurman hadden hier weinig tot geen problemen mee. (wachten is hun hobbey’s). Na een klein half uurtje waren ze klaar en konden we gaan. Buiten bij de bar van het hotel hebben ze nog 4 halfe liters voor ons gehaald die we konden opdrinken in de auto.

De 1e stuurman, De Witte, en onze Vraagbaak zaten achterin,  Joost zat voorin met de twee meiden. De auto waarin wij zaten was een citroen C3, jullie weten onze afmetingen dus jullie hebben een “klein” idee hoe wij hierin zaten. Witte zat rustig zijn biertje op te drinken totdat hij opgeschrikt werd door een grote klap. De helft van zijn bier vloog van achter naar voor in de auto, het dashboard was drijfnat, de radio stopte ermee, Joost en de meiden waren alle drie ook erg vochtig geworden, je begrijpt dat dit heel zachtjes is uitgedrukt.  Wie had dit verwacht, als je met tachtig over een drempel rijd dat je banden een beetje loskomen van de grond. Een typische opmerking kwam naar voren       “ik had hem niet gezien”, de auto’s, bromfietsen, motors, en voetgangers die we later tijdens deze rit tegen kwamen zagen we ook af en toe te laat. Het verkeer dat we tegemoet kwamen zag ons gelukkig wel, want de gehele rit stond het groot ligt aan, tijdens het autorijden is het wel handig als de bestuurder haar facebook in de gaten houd! Iedereen weet hoe onze penningmeester rustig in een auto zit bij iemand anders, hij had deze keer weinig tijd nodig om uit te stappen.

De dag daarna hadden we met name mij zelf moeite met opstaan, hoe dit kwam weet ik nog steeds niet. De penningmeester, de witte en de 1e kapitein hadden me wel verteld dat ik niet meer om half twaalf ‘s middags mijn eerste mocht nemen, maar om 24:00 ’s avonds.

De meiden van onze penningmeester hadden vrijkaartjes geregeld voor gisteravond, bij de voordeur moesten we alleen nog een 35 euro per persoon entree betalen.  Gratis entree heeft voor mij een hele andere betekenis gekregen. De Kapitein had gezegd dat we een biertje van hem mochten nemen. Op de foto’s is  het formaat van de bierjes te zien, de kapitein  is dan ook erg blij dat hij hier maar 48 euro kwijt voor is!

De spanning op de Fowie is door deze avond wel veranderd. De vraagbaak krijgt het op dit moment goed te voorduren, hij zou te weinig drankjes hebben weggegeven. Even een klein stukje hoe dit ongeveer gaat:

“Jij betaald de rekening van het eten hor!”        (penning meester)

“Jij  geeft nooit wat weg!”                                         (1e stuurman)

“Inderdaad”!                                                                   (De Witte)

“Weet je wat jullie kennen!”                                    (Onze Vraagbaak)

“Blok, ben jij echt zo gierig?”                                    (De Kapitein)

Dit ritueel herhaald zich een aantal keren per dag.

Vanmorgen is de Fowie vertrokken uit Ibiza, me gesteld heid was nog niet helemaal oke’. Gelukkig is die naar een klein dagje varen weer helemaal top. De Fowie is rond drie uur aangekomen in een baai in Formentera, hier zijn een aantal bemanningsleden boodschappen gaan doen, De kapitein is druk bezig met de watermaker, op een gegeven moment was er een beugel kwijt, (niemand heeft een idee waar die kan zijn) iedereen moest gelijk gaan zoeken, de vuilniszakken moesten ook omgedraaid worden en leeggehaald. Tot onze grote vreugde bleek hij toch in de gereedschapskoffer van de kapitein zelf te zitten.

Het potje risk wat we zojuist hebben gedaan is gewonnen door de 1e stuurman, dit heeft de sfeer ten goede gebracht. De Witte staat op dit moment lekker te barbecueën en iedereen zit gezellig op het dek te eten. De rust is weer teruggekeerd op de Fowie…..

Onze vraagbaak

Na een aantal voornamelijk zware nachten is de Fowie vertrokken vanuit Ibiza, richting het vasteland van Spanje, Cartagena. Drie dagen en nachten op het ‘zien en gezien worden’ eiland is meer dan genoeg, en de bemanning is blij weer de open wateren op te zoeken. Onverwachts was de wind ons ook nog eens positief gezind; Er stond op momenten 25-30 knopen wind, waardoor de Fowie met ongeveer 8 nm per uur lekker opschiet.

Nu is laatstgenoemde al een mooi gegeven voor een mooie zeildag, maar de dag zou er al snel één worden om niet snel te vergeten. Hierbij speelde de heer M.Blok uiteraard een bepalende rol. In mij vorige stuk schreef ik nog dat het favoriete bemanningslid geen duidelijk functie aan boord heeft, maar blijkbaar kan ook op de Fowie de wind snel anders waaien. De ‘(zee)visspecialist’ in wording lukte het namelijk, na een behoorlijke investering in vismateriaal, iets aan de haak te slaan. Het enthousiasme aan boord steeg onmiddellijk, en iedereen hoopte uiteraard dat ‘Blokkig’ het avondeten aan zijn lijn had.

Echter zou er al snel enige twijfel ontstaan over de aan de haak geslagen kilo’s. De lijn stond wel erg strak, maar er zat weinig zijwaartse beweging in. Hierdoor werd er al snel aan boord gedacht dat er iets anders dan een vis aan de lijn hing. Met name ras pessimist J. Ruigendijk gooide steeds gekkere redeneringen in de groep; “Het is geen vis, want dan zou die lijn heel anders doen, dat heb ik op tv gezien…”. Dit wakkerde de twijfel binnen de groep echter wel verder aan, en gedacht werd aan een aan de haak geslagen visnet. Ook andere objecten werden genoemd, zoals een jerrycan, een autoband, een scheepscontainer en zelfs een lijk. Ondergetekende probeerde de hoop erin te houden, maar moet eerlijk bekennen dat ook bij hem de twijfels toesloegen.

Eigenlijk was het enkel de visser zelf, Maarten Blok, die er het volste vertrouwen in had. De blijdschap was dan ook groot toen na een goed uurtje ‘hengelen’ er iets zichtbaar werd onder de waterspiegel. Toen later bleek dat het ook nog een tonijn was (van ‘pak hem beet’ een kleine 30 kilo, en een lengte van 1,08 meter), kreeg iedereen spontaan zin in het avondeten. De opluchting was dan ook groot toen de vis ‘veilig’ aan boord was gebracht. Over hoe dit in zijn werk ging kan ik niet teveel overzeggen, omdat de Fowie dan vandaag of morgen belaagd kan worden door acties van Greenpeace of iets dergelijks. Wel kan ik melden dat er bij het binnenhalen enkel gebruik is gemaakt van een hamer en een handzaag, dus kun je een voorstelling doen van hoe dit er aan toe ging. Uiteindelijk heeft de Smalle, met assistentie van Blok, de vis op chirurgische wijze ontleed en is de vriezer op dit moment goed gevuld met prachtige moten tonijn.
Het vangen van een vis aan boord van de Fowie is op zichzelf al een gegeven voor een topdag. Echter bleef het hier niet bij. Net als eerder op onze trip zijn we ook nu weer bezocht door dolfijnen. En dit keer niet eenmaal, maar wel tot drie(!) keer toe. Waarschijnlijk had dit onder andere te maken met het feit dat het behoorlijk wat resten tonijn overboord zijn gegooid, waardoor we een tijdje achtervolgd zijn. Dit maakte het er niet minder mooi op, helemaal omdat er op bepaalde momenten misschien wel 15 van die beesten voor de boot zwommen. En hierbij komt ook nog eens dat onze vrienden een aantal jonkies meenamen om kennis te maken met de Fowie, en opvarenden. Een ervaring om niet snel te vergeten dus.

Tot slot nog even kort de planning voor deze week: Zo snel we het vasteland van Spanje bereiken gaan we de Fowie klaarmaken voor een trip van 200+ mijlen richting Gibraltar. Voor het weekend moeten wij hier kunnen zijn, mede omdat we de wind in de rug hebben. Hier zullen een aantal bemanningsleden keuzes (moeten) maken over wanneer hun avontuur eindigt (lees; vliegtuig naar huis pakken). Vast staat in ieder geval dat de Fowie zijn weg vervolgd, met sowieso aan boord de Kapitein en de 1ste Stuurman.

Hoop dat iedereen we een beetje op de hoogte is.

De witte

Fourageren waarschijnlijk nog in Soller, Mallorca, bier is op.

Die gasten hebben inmiddels een hoop op gestoken, ik had voor de zelfde kennis 6 weken nodig. Misshien zijn de boys van hoog niveau of hebben ze een goede leermeester of is dit beide het geval. Daar zijn de meningen hier aan boord behoorlijk over verdeeld. Feit is wel dat het voortdurend kunnen benutten van de stuurautomaat het onder controle houden van de Fowie bijzonder makkelijk maakt dat zien de jongens ook wel in. 

Op dit moment half elf s`morgens varen we op de motor met het grootzeil als steun, 6 knopen wind, kalme zee, temp. + 30 richting Ibiza. 

Die gasten komen zelf al met ideën om via stand veranderingen van de zeilen of een andere koers meer snelheid uit de Fowie te halen. Ik kan bijna vanuit de kuip die gasten aansturen.Het zal niet lang meer duren of ze zullen met verwijten komen van : Hebbie eelt op je kont, je zit daar alleen maar dicht te groeien. Maar dat beter en geeft behoorlijk wat vertrouwen voor de Atlantic.

Maarten had een paar dagen geleden last van open wonden in zijn lies, Dave had een grote spin uit Maarten zijn handdoek zien kruipen(hallucinaties?) en dacht aan vreemde ziektes.IK heb hem toen de raad gegeven eens een keer te gaan douchen (na aankomst nog niet gedoucht). Was eigenlijk niet nodig als je blik nasi eet volgens Maart, gelukkig toch mijn raad maar opgevolgt. Maarten is nu klacht vrij en voor ons is de lucht ook opgeklaard

Normaal drinken we om 12 uur een biertje maar de kast is leeg. Dat is een hele slechte zaak maar chef inkoop ,Joost, belooft beterschap. Is hem geraden ook, want op een muitende bemanning zit ik niet te wachten.

De smalle