Na een aantal voornamelijk zware nachten is de Fowie vertrokken vanuit Ibiza, richting het vasteland van Spanje, Cartagena. Drie dagen en nachten op het ‘zien en gezien worden’ eiland is meer dan genoeg, en de bemanning is blij weer de open wateren op te zoeken. Onverwachts was de wind ons ook nog eens positief gezind; Er stond op momenten 25-30 knopen wind, waardoor de Fowie met ongeveer 8 nm per uur lekker opschiet.
Nu is laatstgenoemde al een mooi gegeven voor een mooie zeildag, maar de dag zou er al snel één worden om niet snel te vergeten. Hierbij speelde de heer M.Blok uiteraard een bepalende rol. In mij vorige stuk schreef ik nog dat het favoriete bemanningslid geen duidelijk functie aan boord heeft, maar blijkbaar kan ook op de Fowie de wind snel anders waaien. De ‘(zee)visspecialist’ in wording lukte het namelijk, na een behoorlijke investering in vismateriaal, iets aan de haak te slaan. Het enthousiasme aan boord steeg onmiddellijk, en iedereen hoopte uiteraard dat ‘Blokkig’ het avondeten aan zijn lijn had.
Echter zou er al snel enige twijfel ontstaan over de aan de haak geslagen kilo’s. De lijn stond wel erg strak, maar er zat weinig zijwaartse beweging in. Hierdoor werd er al snel aan boord gedacht dat er iets anders dan een vis aan de lijn hing. Met name ras pessimist J. Ruigendijk gooide steeds gekkere redeneringen in de groep; “Het is geen vis, want dan zou die lijn heel anders doen, dat heb ik op tv gezien…”. Dit wakkerde de twijfel binnen de groep echter wel verder aan, en gedacht werd aan een aan de haak geslagen visnet. Ook andere objecten werden genoemd, zoals een jerrycan, een autoband, een scheepscontainer en zelfs een lijk. Ondergetekende probeerde de hoop erin te houden, maar moet eerlijk bekennen dat ook bij hem de twijfels toesloegen.
Eigenlijk was het enkel de visser zelf, Maarten Blok, die er het volste vertrouwen in had. De blijdschap was dan ook groot toen na een goed uurtje ‘hengelen’ er iets zichtbaar werd onder de waterspiegel. Toen later bleek dat het ook nog een tonijn was (van ‘pak hem beet’ een kleine 30 kilo, en een lengte van 1,08 meter), kreeg iedereen spontaan zin in het avondeten. De opluchting was dan ook groot toen de vis ‘veilig’ aan boord was gebracht. Over hoe dit in zijn werk ging kan ik niet teveel overzeggen, omdat de Fowie dan vandaag of morgen belaagd kan worden door acties van Greenpeace of iets dergelijks. Wel kan ik melden dat er bij het binnenhalen enkel gebruik is gemaakt van een hamer en een handzaag, dus kun je een voorstelling doen van hoe dit er aan toe ging. Uiteindelijk heeft de Smalle, met assistentie van Blok, de vis op chirurgische wijze ontleed en is de vriezer op dit moment goed gevuld met prachtige moten tonijn.
Het vangen van een vis aan boord van de Fowie is op zichzelf al een gegeven voor een topdag. Echter bleef het hier niet bij. Net als eerder op onze trip zijn we ook nu weer bezocht door dolfijnen. En dit keer niet eenmaal, maar wel tot drie(!) keer toe. Waarschijnlijk had dit onder andere te maken met het feit dat het behoorlijk wat resten tonijn overboord zijn gegooid, waardoor we een tijdje achtervolgd zijn. Dit maakte het er niet minder mooi op, helemaal omdat er op bepaalde momenten misschien wel 15 van die beesten voor de boot zwommen. En hierbij komt ook nog eens dat onze vrienden een aantal jonkies meenamen om kennis te maken met de Fowie, en opvarenden. Een ervaring om niet snel te vergeten dus.
Tot slot nog even kort de planning voor deze week: Zo snel we het vasteland van Spanje bereiken gaan we de Fowie klaarmaken voor een trip van 200+ mijlen richting Gibraltar. Voor het weekend moeten wij hier kunnen zijn, mede omdat we de wind in de rug hebben. Hier zullen een aantal bemanningsleden keuzes (moeten) maken over wanneer hun avontuur eindigt (lees; vliegtuig naar huis pakken). Vast staat in ieder geval dat de Fowie zijn weg vervolgd, met sowieso aan boord de Kapitein en de 1ste Stuurman.
Hoop dat iedereen we een beetje op de hoogte is.
De witte
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.